زمره تبليغاتي است كه بهتر از همه شهرت يافته،بيشتر از بقيه به ياد مي‌ماند و در مورد آن صحبت مي‌شود. متخصصان تبليغات براي استفاده از تبليغ با محتواي خنده دلايل چندي دارند. از جمله اينكه پيام‌هاي مفرح و خنده‌آور در جلب و جذب توجه مخاطب و ايجاد تمايل در او نسبت به تبليغات جدي، اثربخش‌تر به نظر مي‌رسد. اين نوع تبليغ همچنين با تغيير نگرش و ايجاد احساس مثبت در مخاطب، اثربخشي پيام را افزايش مي‌دهد. اين روحيه و احساس مثبت نه تنها تمايل و علاقه مخاطب را به تبليغ بيشتر مي‌كند بلكه گرايش و احساس او را به كالاها يا خدمات شركت ها شدت مي‌بخشد. (همان منبع،133 ـ 132)
جاذبه‌ي ترس:
تبليغاتي كه با محتواي ترس ارائه مي‌شود در نقطه‌ي مقابل تبليغاتي است كه با محتواي خنده ارائه مي‌شود. بازاريابان برخي از مواقع در پيام‌هاي تبليغاتي از جاذبه‌ي ترس استفاده مي‌كنند تا از اين طريق در مخاطب، نگراني به وجود آورند و آنها را تحريك به انجام و يا عدم انجام كاري كنند.
اصولاً عملكرد تبليغ با جاذبه‌ي ترس به صورت سلبي است. به اين ترتيب كه نشان مي‌دهد استفاده كردن يا استفاده نكردن از كالا يا خدمات خاص و عدم تغيير رفتار و يا نگرش نسبت به موضوعي خاص ممكن است انواع خطرات اعم از خطرات مالي، اجتماعي، ايمني و… را براي فرد به همراه داشته باشد. (همان منبع، 140ـ139)
بسياري از آگهي‌هاي سازمان بيمه با اين روش ساخته مي‌شود. تبليغات آموزشي شركت گاز (معروف به آقاي ايمني) نيز بر همين اساس ساخته شده است.
((مطالعات نشان داده‌اند كه پيام‌هاي ترس‌آور مي‌تواند اثربخش باشد مشروط بر اين كه كارشناس تبليغ از قبل نحوه‌ي عمل اين نوع تبليغ، ميزان استفاده از آن، واكنش‌هاي متفاوت مخاطبان خاص را بشناسد. به عنوان مثال اگر ميزان ترس در پيام كم باشد ميزان پذيرش و متقاعد كنندگي پيام افزايش مي‌يابد. با بالا رفتن ميزان ترس تا يك حدي پذيرش بيشتر مي‌شود اما اگر از يك حدي تجاوز كند، نتيجه‌ي عكس مي‌دهد)).(محمدیان،141،1385)
جاذبه دو جنبه‌اي و يك جنبه‌اي:
پيام‌هاي تبليغاتي از اين حيث كه چه نوع اطلاعاتي به مخاطب ارايه مي‌كنند، به دو دسته پيام‌هاي يك جنبه‌اي و پيام‌هاي دو جنبه‌اي تقسيم مي‌شوند:
پيام‌هاي يك جنبه‌اي
پيام‌هايي هستند كه فقط اطلاعات مثبت در خصوص كالا ارايه مي‌كنند و از ارايه هرگونه اطلاعاتي در خصوص نارسايي‌ها و يا نقاط ضعف محصول خودداري مي‌كند. نمونه بارز آن آگهي‌هاي بي‌شماري است كه هر يك از ما هر روز در مقياس وسيعي در معرض آن قرار داريم.
پيام‌هاي دو جنبه‌اي
پيام‌هايي هستند كه نه تنها به ارايه اطلاعات مثبت در خصوص كالا مي‌پردازند بلكه نارسايي‌هاي آن را نيز ذكر مي‌كنند؛ يعني علاوه بر ارسال اطلاعات مثبت به مصرف‌كنندگان، به آنها اطلاعات منفي نيز در خصوص كالا ارايه مي‌نمایند. در اين نوع پيام‌ها، گيرنده‌ي پيام علاوه بر اين كه با جنبه‌هاي مثبت و مزاياي كالا آشنا مي‌شود با نارسايي‌هاي احتمالي كالا و يا شركت نيز آشنا شده و هنگام تصميم‌گيري، اطلاعات دقيق و واقعي بيشتري در اختيار دارد. (همان منبع،142)
جاذبه نوستالوژي
در اين روش تبليغاتچي با نسبت دادن كالا به دوران گذشته و زنده كردن حس حسرت نسبت به جواني و ايام قديم، مصرف كننده را به خريد كالاي مورد نظر تشويق مي‌كند. به نظر مي‌رسد باتوجه به فرهنگ ايرانيان و احساسات عميق آنها روش نوستالوژي روش موفقي خواهد بود. طبق پژوهشی كه در آمريكا انجام شده است حدود 10 درصد از تبليغات تجاري اين كشور نيز به روش فوق انجام مي‌گيرد زيرا بيشتر بزرگسالان معتقدند شرايط در گذشته بهتر از امروز بوده است. (همان منبع، 124)
جاذبه‌ي اخلاقي:
اين نوع جاذبه بر تشخيص مخاطبان درباره‌ي درست يا غلط بودن چيزي تكيه مي‌كند. از جاذبه‌ي اخلاقي وقتي استفاده مي‌شود كه هدف ترغيب مردم به حمايت از مقاصد و آرمان‌هاي اجتماعي نظير محيط زيست سالم‌تر و تميزتر، روابط نژادي بهتر، حقوق مساوي براي اقشار مختلف اجتماعي، كمك به افراد معلول يا مبتلايان به بيماري‌هاي خاص و… باشد. (فروزفر، 1386، 75)
تبليغاتي كه مربوط به بنياد امور بيماري‌هاي خاص است از اين نوع است.
جاذبه‌هاي جنسي:
در اين نوع از تبليغات تجاري با بهره‌گيري از روانشناسي جنسي، ايجاد حساسيت نسبت به محرك‌هاي بينايي شهواني و برانگيختن ميل جنسي با استفاده از آشكار كردن اعضاي محرك زن و مرد كه در هر فرهنگي متفاوت است براي دستيابي به اهداف تبليغاتي تلاش مي‌كنند. (محبي، 1381، 379)
2-19 اشکال عمده گردشگری
با توجه به طول مدت مسافرت، نوع تاسیساتی که به خدمت گرفته می شود، فصل و چگونگی سازماندهی مسافرت، همچنین انگیزع عای گوناگون که موجب پیدایش یک جریان گردشگری می شوند، می توان اشکال مختلفی از گردشگری را از یکدیگر تمیز داد. لیکن عواملی که برای طبقه بندی اشکال مختلف گردشگری با توجه به طبقات اجتماعی وجود داشته در حالی که امروزه باید عواملی را مورد استفاده قرار داد که این عوامل، شامل عامل زمان، مکان و انگیزه و هدف است.
با توجه به زمان مدت اقامت و یا به عبارت دیگر طول مدت مسافرت می توان از گردشگری کوتاه مدت و گردشگری دراز مدت صحبت نمودو آنها را از یکدیگر تفکیک کرد.
فصل سال نیز می تواند دو نوع از گردشگری را که شامل شود: که گردشگری زمستانی (از آبان تا فروردین) و گردشگری تابستانی (از اردیبهشت تا مهرماه) است.
مکان مسافرت و یا محل اقامتی که گردشگر انتخاب می کند نیز، شکل معینی را عرضه می دارد. اقامت ممکن است در هتل و یاویلای شخصی، کمپینگ و یا خانه های اجاره ای باشد. انجام چنین مسافرت هایی معمولاً توسط وسایل حمل و نقل زمینی، هوایی و یا دریایی صورت می گیرد که این عامل نیز خود می تواند شکل خاصی از گردشگری زمینی، هوایی و یا دریایی به وجود آورد.
انگیزه و هدف نیز می تواند شکل خاصی از گردشگری و مسافرت باشد. مجموعه چنین عواملی در کنار سایر خواسته ها، نیازها و اهداف انسان اشکال متنوعی از مسافرت های گردشگری را به وجود می آورند، که هر یک از آنها مورد بررسی قرار می گیرند.
2-19- 1- گردشگری تفریحی
این نوع گردشگری شامل افراد یا گروههایی است که جهت استفاده از تعطیلات، تفریح، استراحت، استفاده از آب و هوای گرم تر یا خنک تر از محل اقامت خود به مسافرت می روند.
میزان هزینه و مقصد غالباً از طرف سرپرست خانواده تعیین می شود. نیاز به مسافرت برای تفریح و استفاده از مرخصی های سالیانه و تعطیلات معمولاً با میزان درآمد، سطوح آموزش، میزان جمعیت، درصد شهرنشینی، طول مدت تعطیلات و اوقات فراغت در رابطه است. در انتخاب شهر و یا کشور محل اقامت نیز عواملی مانند هزینه رفت و برگشت، هزینه هتل، غذا، نوشیدنی و خریدهای اضافی، موثر است.
2-19-2- گردشگری درمانی
این نوع گردشگری شامل افراد و گروهایی است که برای استفاده از تغییر آب و هوا (با هدف پزشکی و درمانی) استفاده از آب های معدنی، گذران دوران نقاهت، معالجه و نظایر آن اقدام به مسافرت می کنند.
2-19-3 گردشگری فرهنگی و آموزشی
این نوع گردشگری برای آشنایی با مواریث فرهنگی و هنری، آداب و رسوم، بناها و آثار تاریخی با هدف های آموزشی، تحقیقاتی و پژوهشی، صورت می گیرد. گردشگریهایی که در این گروه قرار دارند، گردشگر و جهانگرد کاوشگر نامیده می شوند.
2-19- 4گردشگری اجتماعی
در این گردشگری، عمدتاً هدف های اجتماعی، مردم شناسی، جامعه شناسی و امثال آن مورد نظر است. دیدار دوستان و خویشاوندان نیز از نوع گردشگری اجتماعی به شمار می آیند(Pearce, D. G., 1999;14).
2-19-5 – گردشگری ورزشی
هر نوع مسافرتی که به منظور فعالیت های ورزشی باشد، گردشگری ورزشی نامیده می شود، مانند اسکی، پیاده روی، کوهپیمایی، کوهنوردی، دوچرخه سواری، شکار، شنا، قایقرانی، شرکت در مسابقات ورزشی و تماشای مسابقات و امثال آن اینگونه مسافرت ها ممکن است به صور
