المدنیه” را به عربی وخلاصه آن را به فارسی وبا نام دانشنامه شاهی نوشت. آموزه های او در سال های بعد توسط یکی از متنفذان اخباری یعنی شیخ حر عاملی رونق داده شد. شیخ حر با تالیف کتاب “وسائل الشیعه” مجموعه بزرگی از اخبار امامان را جمع آوری کرد وبدون بحث جدلی بر ضد مجتهدان از اخباریان حمایت می کرد وسید نعمه الله جزایری (متوفای 1050ق) هم از فقهای مهاجر عصر صفوی است که سعی داشت بین اخباریها واصولیها اعتدال برقرار کند وجزء اخباریهای میانه رو ومعتدل بوده است.
در طول دوره حکومت صفویه ودویست سال پس از آن مشرب اخباریگری بسیار غالب بود؛ چون محیط مذهبی ایران تسلط حدیث گرایی را پذیرا شده بود وشرایط عمومی برای پرورش ورشد اندیشه ای که حل مسائل مذهبی وزندگی روز مره مردم را در توجه زیاد به حدیث بداند به طرز فزاینده ای فراهم شد. در این دوران، شیعه از تفکر وبه کار بردن نیروی عقل به دور بود وعلامه مجلسی در رد حجیت عقل گفته است اگر عقل برای هدایت انسان مستقل وکافی بود خدا انبیاء وپیامبران را برای هدایت انسانها نمی فرستاد. در این برهه از زمان، شیعه ایرانی برای انجام بسیاری از اعمال مذهبی اش نیاز به اندیشیدن نداشت واین منجر به عقب ماندگی فکری مردم ایران شد وشاه طهماسب با سخت گیری های مذهبی اش کوشید تا یکسان اندیشی وآداب یکسان برای عملهای فردی واجتماعی را بر کل جامعه ایران تحمیل کند، به همین دلیل به مبارزه جدی با اسماعیل
