گروه است با هم ذكر فرموده، تا توجه دهد به اين كه كارهاى نيك و عبادات كه باعث سعادت اخروى است، بر كالاهاى دنيوى، شرافت و برترى دارد، زيرا كارهاى نيك خواسته ملائكه و مورد توجه آنهاست ولى امور مادّى دنيا مورد توجه مردم غافل و بيخبر است. همراه آوردن دو لفظ ما ترك و ما قدّم به گونهاى زيبا اين مفهوم را بيان مىكند كه امور مادّى و دنيوى جدا شدنى است، و كارهاى نيك پيش فرستاده و براى آخرت انسان، ماندنى و سودمند است، پس بايد به كارهاى شايسته بيشتر توجه كرد و به امور مادّى دنيا كه جدا شدنى و رها كردنى است اعتنائى نكرد.
6- لِلَّهِ آبَاؤُكُمْ ، جملهاى است كه عرب براى تعظيم و بزرگداشت شخص مورد خطاب مىآورد، و او، يا پدرش را به خدا نسبت مىدهد و به گونههاى مختلف آورده مىشود، از قبيل: للَّه انت، لله ابوك و جزاينها…. بعضى از شارحان لام را براى عاقبت دانستهاند، يعنى: بازگشت پدران شما به سوى خداست، امّا در اين صورت، كلام از معناى تعجّب و تعظيم بيرون خواهد شد.
7- فَقَدِّمُوا بَعْضاً… يعنى قدرى از متاع دنياى خود را به عنوان صدقه و مانند آن، پيش از خود بفرستيد تا ثوابش در آخرت براى شما باشد و تمام آن را بعد از مرگ خود براى ديگران مگذاريد زيرا سنگينى آن بر دوش شما خواهد بود، چنان كه پيامبر اكرم(ص) فرموده است: “اى فرزند آدم، از امور دنيا تنها سه چيز براى تو سودمند است: 1- آنچه را كه با خوردن از بين ببرى. 2- آنچه را كه بپوشى و كهنه كنى.3-آنچه را كه صدقه دهى و براى آخرت باقى گذارى. پيش از اين معلوم شد كه دادن زكات و صدقات و جز اينها، چگونه باعث پيدايش فضايل اخلاقى و پاداشهاى اخروى در انسان مىشود، و بر عكس بخلورزى و ثروت اندوزى موجب بدبختى و شقاوت اخروى مىگردد. علت اين كه امام(ع) دستور مىدهد كه قدرى از ثروت دنيا را پيش از خود بفرستيد، و از گذاشتن تمام آن براى پس از مرگ منع مىكند، آن است كه بطور كلى محروم كردن وارثان از حق ارث جايز نيست و از طرفى ترك صدقات و ندادن زكات هم حرام است. اين مطلب به طريق ديگرى نيز روايت شده كه حاصل معناى آن چنين است آنچه كه پيش فرستادهايد، در واقع به قرض خدا دادهايد، و اگر هيچ نفرستيد و براى پس از خود اندوخته كنيد بر ضرر شما و مايه زحمت شما خواهد بود، چنان كه خدا مىفرمايد: “مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً. كلمه قرض اين جا به عنوان استعاره مصرحه آمده، و مناسبت آن، اين است كه معمولا قرض گيرنده از كسى كه صاحب مال است درخواست قرض مىكند و با تشكّر از او، در موعد مقرّر عوض آن را به صاحب مال بر مىگرداند، لذا امام(ع) انفاق مال در راه خدا را به قرض دادن به خدا تشبيه كرده است زيرا خداوند بارها از مردم خواسته است كه زكات و صدقه بدهند، و از انفاق كنندگان در راه خود سپاسگزارى فرموده و به آنان كه صدقه مىدهند چند برابر آنچه بخشيدهاند و ارزندهتر از همه آنها كه بهرهاى ندارد بلكه زيان هم دارد، پاداش مىدهد و چون نگهدارى ثروت و به جاى گذاشتن آن بعد از مردن، چنان است، ناگزير مايه زحمت و گرفتارى صاحب مال مىشود. (بحراني؛ 1374: 4/10-7)
8- در عبارت أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا الدُّنْيَا دَارُ مَجَازٍ وَ الْآخِرَةُ دَارُ قَرَارٍ هم مراعات نظير وجود دارد و هم مقابله .
9- بين کلمات أَسْتَارَكُمْ و أَسْرَارَكُمْ و أَبْدَانُكُمْ جناس و سجع متوازي وجود دارد.
