ري مجذورکاي مشخص گرديد که تفاوت آماري معني‌داري بين دوگروه از لحاظ متغير مورد بررسي وجود ندارد و اعضاي مورد مطالعه در دوگروه از اين نظر همگن هستند ( نمودار 5-4).
نتيجه آزمون آماري: 213 /0p= 2df=
نمودار 5-4: درصد نوع اشتغال مادران در دو گروه آزمون و کنترل
– کيفيت ارتباط با والدين: 46% از دانش‌آموزان اظهار داشتند که از نحوه ارتباط خود با والدين رضايت دارد و طبق آزمون آماري من‌ويتني دو گروه از لحاظ اين متغير مورد بررسي، دو گروه تفاوت آماري معني‌داري نداشتند (نمودار 6-4).
نتيجه آزمون: 486/0p= 695/0z=
نمودار6-4: توزيع فراواني کيفيت ارتباط با والدين در دو گروه آزمون و کنترل
– رضايت از رشته تحصيلي: بيشتر دانش‌آموزان اعلام داشتند که در رابطه با رضايت از رشته تحصيلي خود نظري ندارند (44%) که با استفاده از آزمون آماري من‌ويتني مشخص شد که اعضاي دو گروه از نظر اين متغير تفاوت آماري معني‌داري ندارند.
نتيجه آزمون: 772/0 p= 289/0z=
– انتخاب رشته: در بيشتر موارد (72% ) شخصي غير از خود دانش‌آموز براي وي انتخاب رشته نموده است که با استفاده از آزمون آماري مجذورکاي مشخص شد که تفاوت آماري معني‌داري بين دو گروه از اين نظر وجود ندارد و همگني بين گروهها وجود دارد.
نتيجه آزمون: 181/0p= 1df=
– نوع زندگي: 91% از دانش‌آموزان در کنار هر دو والد و با اعضاي اصلي خانواده خود زندگي مي‌کنند. با استفاده از آزمون آماري من‌ويتني مشخص گرديد بين دو گروه از اين نظر تفاوت آماري معني‌داري وجود ندارد و گروهها همگن هستند.
نتيجه آزمون من ويتني: 713/0p= 368/0z=
– آخرين معدل تحصيلي: ميانگين آخرين معدل تحصيلي دانش‌آموزان در گروههاي مورد مطالعه 895/1 ± 39/15 بود. با استفاده از آزمون آماري تيمستقل مشخص شد که بين گروههاي مورد مطالعه از نظر اين متغير تفاوت آماري معني‌داري وجود ندارد و گروهها همگن بوده‌اند ( جدول 6-4).
–
جدول6-4: مقايسه ميانگين آخرين معدل تحصيلي در دو گروه آزمون و کنترل
آخرين معدل تحصيلي
گروهها
تعداد
انحراف معيار ± ميانگين
نتيجه آزمون آماري
مداخله
50
98/1 ± 24/15
432/0p=
79/0t=
کنترل
50
80/1 ± 54/15
– نمره استرس ناشي از ناکامي تحصيلي: ميانگين نمره استرس ناشي از ناکامي تحصيلي در دو گروه مورد مطالعه قبل از اجراي برنامه آموزشي مهارتهاي هوش هيجاني، 786/4 ± 17/17 بود که با استفاده از آزمون آماري تيمستقل مشخص شد گروههاي مورد مطالعه، تفاوت آماري معني‌داري نداشته است و هر دو گروه قبل از مداخله از اين نظر همگن بوده‌اند(جدول 7-4).
جدول7-4: مقايسه ميانگين نمرات بعد استرس ناشي از ناکامي در دو گروه آزمون و کنترل
استرس ناشي از ناکامي
گروهها
تعداد
انحراف معيار ± ميانگين
نتيجه آزمون آماري
مداخله
50
32/4 ± 36/16
709/1t=
091/0p=
کنترل
50
12/5 ± 98/17
– نمره استرس ناشي از تعارضات: ميانگين نمره بعد تعارضات در دو گروه مورد مطالعه قبل از اجراي برنامه آموزشي مهارتهاي هوش هيجاني، 005/3 ± 34/8 بود که با استفاده از آزمون آماري تيمستقل نيز نشان داد که هر دو گروه از اين نظر همگن بوده اند و تفاوت آماري معني‌داري ندارند (جدول8-4).
–
جدول8-4: مقايسه ميانگين نمرات بعد استرس ناشي از تعارضات در دو گروه آزمون و کنترل
استرس ناشي از تعارضات
گروهها
تعداد
انحراف معيار ± ميانگين
نتيجه آزمون آماري
مداخله
50
06/3 ± 10/8
797/0t=
427/0p=
کنترل
50
95/2 ± 58/8
– نمره بعد فشارهاي تحصيلي: ميانگين نمرات در دو گروه مورد مطالعه در بعد فشارهاي تحصيلي 483/3 ± 9/13 بود. با استفاده از آزمون آماري تيمستقل مشخص شد که دو گروه تفاوت معني‌داري ندارد و گروهها همگن هستند (جدول9-4).
جدول9 -4 : مقايسه ميانگين نمرات بعد فشارهاي تحصيلي در دو گروه آزمون و کنترل
استرس ناشي از فشارهاي تحصيلي
گروهها
تعداد
انحراف معيار ± ميانگين
نتيجه آزمون آماري
مداخله
50
53/3 ± 74/13
458/0 t=
648/0p=
کنترل
50
4/3 ± 06/14
– نمره استرس ناشي از تغييرات: ميانگين نمرات در بعد استرس ناشي از تغييرات در دو گروه قبل از مداخله 983/2 ± 78/8 بود که با استفاده از آزمون آماري تيمستقل مشخص گرديد که تفاوت معني‌داري بين دوگروه وجود دارد و دو گروه از نظر اين متغير غيرهمگن هستند(جدول 10-4).
–
جدول 10-4: مقايسه ميانگين نمرات بعد استرس ناشي از تغييرات در دو گروه آزمون و کنترل
استرس ناشي از تغييرات
گروهها
تعداد
انحراف معيار ± ميانگين
نتيجه آزمون آماري
مداخله
50
76/2 ± 18/8
043/2t=
044/0p=
کنترل
50
10/3 ± 38/9
– بعد استرس خود تحميلي: ميانگين نمره دانش‌آموزان دو گروه در بعد استرس خود تحميلي 742/3 ± 47/23 بود که با استفاده از آزمون آماري تيمستقل مشخص شد که دو گروه از نظر متغير مورد بررسي همگن بوده و تفاوت آماري معني‌داري ندارند(جدول11-4).
جدول11-4: مقايسه ميانگين نمرات استرس خود تحميلي در دو گروه آزمون و کنترل
استرس خود تحميلي
گروهها
تعداد
انحراف معيار ± ميانگين
نتيجه آزمون آماري
مداخله
50
67/3 ± 74/22
979/1 t=
051/0p=
کنترل
50
70/3 ± 20/24
– واکنش فيزيولوژيک به استرس: ميانگين نمرات افراد مورد مطالعه در دو گروه در بعد واکنش فيزيولوژيک به استرس تحصيلي 031/16 ± 560/42 بود. با استفاده از آزمون آماري تيمستقل مشخص شد که بين دو گروه از نظر اين متغير تفاوت آماري معني‌داري وجود ندارد و گروهها همگن مي‌باشند (جدول12-4).
–
جدول12-4: مقايسه ميانگين نمرات واکنش فيزيولوژيک به استرس تحصيلي در دو گروه آزمون و کنترل
واکنش فيزيولوژيک به استرس
گروهها
تعداد
انحراف معيار ± ميانگين
نتيجه آزمون آماري
مداخله
50
45/14 ± 36/40
288/1=t
201/0=p
کنترل
50
97/16 ± 42/44
– واکنش هيجاني به استرس تحصيلي: ميانگين نمرات افراد در دو گروه مورد مطالعه در بعد واکنش هيجاني به استرس تحصيلي 852/7 ±300/20 بود. با استفاده از آزمون آماري تيمستقل مشخص شد که بين دو گروه از نظر اين متغير تفاوت آماري معني‌داري وجود ندارد و گروهها همگن هستند (جدول13-4).
جدول13-4: مقايسه ميانگين نمرات واکنش هيجاني به استرس تحصيلي در دو گروه آزمون و کنترل
واکنش هيجاني به استرس
گروهها
تعداد
انحراف معيار ± ميانگين
نتيجه آزمون آماري
مداخله
50
87/7 ± 58/19
644/1- =t
113/0=p
کنترل
50
69/7 ± 02/19
– واکنش رفتاري به استرس تحصيلي: ميانگين نمرات افراد در دو گروه مورد مطالعه در بعد واکنش رفتاري به استرس تحصيلي 376/4 ± 290/13 بود. با استفاده از آزمون آماري تيمستقل مشخص شد از نظر اين متغير دو گروه همگن مي باشند (جدول14-4).
جدول14-4: مقايسه ميانگين نمرات واکنش رفتاري به استرس تحصيلي در دو گروه آزمون و کنترل
واکنش رفتاري به استرس
گروهها
تعداد
انحراف معيار ± ميانگين
نتيجه آزمون آماري
مداخله
50
81/3 ± 02/14
683/1-=t
096/0=p
کنترل
50
79/4 ± 56/12
– واکنش شناختي به استرس تحصيلي: ميانگين نمرات اعضاي گروههاي مورد مطالعه در دو گروه 181/2 ± 22/6 بود که با استفاده از آزمون آماري تيمستقل مشخص شد دو گروه از نظر اين متغير تفاوت آماري معني‌داري نداشته و همگن هستند (جدول15-4).
جدول15-4: مقايسه ميانگين نمرات واکنش شناختي به استرس تحصيلي در دو گروه آزمون و کنترل
ارزيابي شناختي از موقعيت استرس زا
گروهها
تعداد
انحراف معيار ± ميانگين
نتيجه آزمون آماري
مداخله
50
30/2 ± 42/6
916/0t=
362/0p=
کنترل
50
05/2 ± 02/6
– استرس تحصيلي کل: ميانگين نمرات استرس تحصيلي در گروههاي مورد مطالعه 962/23 ± 403/1 بود که با استفاده از آزمون آماري تيمستقل مشخص شد تفاوت آماري معني‌داري ندارد و از اين نظر همگن بوده‌اند (جدول 16-4).
جدول16-4 : مقايسه ميانگين نمرات استرس تحصيلي کل در دو گروه آزمون و کنترل
استرس تحصيلي کل
گروهها
تعداد
انحراف معيار ± ميانگين
نتيجه آزمون آماري
مداخله
50
79/23 ± 36/1
603/1 t=
112/0p=
کنترل
50
75/23 ± 44/1
قسمت دوم : يافته‌هاي اصلي پژوهش
در اين قسمت نتايج تحليل داده‌هاي مربوط به متغيرهاي اصلي پژوهش (مهارتهاي هوش هيجاني و استرس تحصيلي) بر اساس اهداف اختصاصي متن، ارائه شده است. متغير اصلي استرس تحصيلي دختران نوجوان مي‌باشد که براساس پرسشنامه استرس تحصيلي گادزلا مورد بررسي قرار گرفته و نتايج به شرح زير است:
الف . عوامل استرس‌زاي تحصيلي
بعد استرس ناشي از ناکامي: در راستاي هدف شماره 1 يعني تعيين تاثير برنامه آموزشي مهارتهاي هوش هيجاني بر ميزان نمره ناکامي تحصيلي در دختران نوجوان در دو گروه قبل و بعد مداخله، جدول زير نشان مي‌دهد که ميانگين نمره استرس ناشي از ناکامي تحصيلي قبل و بعد مداخله در هر دو گروه ، افزايش يافته است. آزمون تيمستقل نشان داد که نمره استرس ناشي از ناکامي قبل و بعد مداخله تفاوت معني‌دار نداشته است (277/0=P). همچنين در مقايسه درون گروهي ميانگين اين نمرات، با استفاده از آزمون آماري تي‌زوج مشخص شد که در هر دو گروه قبل و بعد مداخله نمرات داراي تفاوت آماري معني‌دار مي‌باشند(جدول 17-4).
جدول 17-4: مقايسه ميانگين نمره استرس ناشي از ناکامي قبل و بعد مداخله در دو گروه آزمون و کنترل
مراحل
گروه
نتيجه آزمون آماري مقايسه بين گروهي
مداخله
کنترل
تعداد
انحراف معيار± ميانگين
تعداد
انحراف معيار± ميانگين
قبل از مداخله
50
32/4 ± 360/16
50
12/5 ± 980/17
09/1t= 091/0 p=
2 هفته بعد از مداخله
50
27/4 ± 920/17
50
69/4 ± 780/18
958/0=t 340 /0= p
نتيجه آزمون مقايسه درونگروهي
568/2-=t 013/0=p
366/2=t 022/0=p
آزمون تي زوج
بعد استرس ناشي از تعارضات: در راستاي هدف شماره 2 پژوهش يعني تعيين تاثير برنامه آموزشي مهارتهاي هوش هيجاني بر ميزان نمره کسب شده در بعد تعارضات جدول زير نشان مي‌دهد ميزان ميانگين نمره دريافت شده در اين بعد در گروه آزمون در مقايسه با مرحله قبل از اجراي برنامه آموزشي، تغيير در جهت کاهش دارد. آزمون آماري تيمستقل حاکي از آن است که اين ميزان کاهش، چشمگير بوده است(0001/0p). در مقايسه درون گروهي نيز آزمون آماري تي‌زوج براي هر يک از گروهها نشان داد که ميانگين نمرات قبل و بعد مداخله در هر دو گروه تغيير چشمگير داشته است. به نحوي که ميانگين نمرات اين بعد در گروه آزمون پس از مداخله کاهش چشمگير يافته است (013/0p). در گروه کنترل نيز افزايش چشمگير در ميانگين نمرات اين بعد داشته‌ايم که آن نيز چشمگير مشاهده شد (0001/P)(جدول 18-4).
جدول 18-4: مقايسه ميانگين نمرات استرس ناشي از تعارضات در دو گروه آزمون و کنترل قبل و بعد از مداخله
مراحل
گروه
نتيجه آزمون آماري مقايسه بين گروهي
مداخله
کنترل
تعداد
انحراف معيار± ميانگين
تعداد
انحراف معيار± ميانگين
قبل از مداخله
50
06/3 ± 100/8
50
95/2 ± 580/8
799 /0t= 427/0p=
2 هفته بعد از مداخله
50
26/2 ± 680/6
50
26/3 ± 860/9
662/5=t 001/0p
نتيجه آزمون مقايسه درون گروهي
013/0=p 556/2=t
0001/0= p 977 /4-=t
بعد استرس ناشي از فشارها: در راستاي هدف شماره 3 پژوهش يعني تعيين تاثير برنامه آموزشي مهارتهاي هوش هيجاني بر ميزان نمره دريافت شده در بعد فشارها، يافته‌ها در جدول زير نشان مي دهد ميانگين نمرات در گروه آزمون کاهش داشته است. با استفاده از آزمون آماري تيمستقل مشخص شد که اين کاهش تفاوت آماري معني‌داري دارد (0001/0p). ميانگين نمرات اين بعد در گروه مورد مداخله کاهش و در گروه کنترل
