دفتر تابع يك كنسولگري موجود – در محلي غير از محل كنسولگري رضايت صريح و قبلي دولت پذيرنده لازم خواهد بود.
ماده 5 – وظايف كنسولي
وظايف كنسولي عبارت است از:
)الف) – حفظ منافع دولت فرستنده و اتباع آن – اعم از اشخاص حقيقي و حقوقي در قلمرو دولت پذيرنده – تا حد مجاز در حقوق بين‌المللي.
(ب) – كمك به توسعه مناسبات بازرگاني و اقتصادي و فرهنگي و علمي بين دولت فرستنده و دولت پذيرنده و بسط روابط دوستانه بين دو دولت به هر‌طريق ديگر در حدود مقررات اين كنوانسيون.
(ج) استحضار از اوضاع و تحولات بازرگاني و اقتصادي و فرهنگي و علمي دولت پذيرنده با استفاده از كليه وسايل مشروع و گزارش آن به حكومت‌دولت فرستنده و همچنين دادن اطلاعات به اشخاص ذينفع.
(د) – صدور گذرنامه و اسناد مسافرت جهت اتباع دولت فرستنده و صدور رواديد يا اسناد مربوط براي اشخاصي كه مي‌خواهند به قلمرو دولت فرستنده‌مسافرت كنند.
(ه) كمك و مساعدت به اتباع دولت فرستنده اعم از اشخاص حقيقي يا حقوقي
(و) – اقدام به عنوان سردفتر رسمي و مأمور ثبت احوال و سمتهاي مشابه و همچنين اجراي بعضي از اعمال اداري – تا حدي كه قوانين و مقررات‌دولت پذيرنده با آن تناقض نداشته باشد.
(ز) – حفظ منافع اتباع دولت فرستنده – اعم از اشخاص حقيقي يا حقوقي در مورد ارث در سرزمين دولت پذيرنده – طبق قوانين و مقررات دولت‌پذيرنده.
(ح) حفظ منافع صغار و محجوريني كه تبعه دولت فرستنده – مي‌باشند – در حدود قوانين و مقررات دولت پذيرنده – به خصوص در مواردي كه‌قيموميت و يا سرپرستي در خصوص اين قبيل اشخاص لازم باشد.
(ط) – با رعايت رويه و عرف جاري دولت پذيرنده – نمايندگي از طرف اتباع دولت فرستنده يا اتخاذ ترتيبات به منظور تأمين نمايندگي لازم براي آنها‌نزد محاكم و يا نزد ساير مقامات دولت پذيرنده – به منظور درخواست اتخاذ تدابير موقتي بر طبق قوانين و مقررات دولت پذيرنده براي حفظ حقوق و‌منابع اتباع مزبور – هنگامي كه به علت غيبت يا علل ديگر قادر نباشند در موقع مقتضي از منافع و حقوق خود دفاع نمايند.
(ي) – ارسال اسناد قضايي و غير قضايي يا اجراي نيابت قضايي بر طبق موافقتنامه‌هاي بين‌المللي معتبر يا در صورتي كه چنين موافقتنامه‌هايي موجود‌نباشد به هر نحو ديگري كه بر قوانين و مقررات دولت پذيرنده منطبق باشد.
(ك) – اعمال حقوق كنترل و بازرسي مقرر در قوانين و مقررات دولت فرستنده نسبت به ناوهاي دريايي و كشتيهاي رودخانه‌اي كه تابعيت دولت‌فرستنده را دارند و هواپيماهايي كه نزد آن دولت به ثبت رسيده است و همچنين نسبت به كاركنان ناوها و كشتيها و هواپيماهاي مزبور.
(ل) – رسانيدن كمك به ناوها و كشتيها و هواپيماهاي مذكور در بند “ك” اين ماده و به كاركنان آنها و همچنين اخذ اظهارنامه‌هاي مربوط به مسافرت‌ناوها و كشتيهاي مزبور و بررسي و مهر كردن اسناد مسافرتي آنها بدون لطمه به اختيارات مقامات دولت پذيرنده و انجام تحقيقات درباره وقايعي كه طي‌مسافرت دريايي رخ داده و حل هر نوع اختلاف بين ناخدا و افسران و ملوانان تا آنجا كه قوانين و مقررات دولت فرستنده اجازه دهد.
(م) انجام هر وظيفه ديگري كه دولت فرستنده به عهده يك پست كنسولي محول نموده باشد و قوانين و مقررات دولت پذيرنده آنها را منع نكرده و يا‌مورد ايراد دولت پذيرنده نباشد و يا وظايفي كه در موافقتنامه‌هاي بين‌المللي معتبر موجود بين دولت فرستنده و دولت پذيرنده ذكر شده است.
ماده 6 – انجام وظايف كنسولي خارج از حوزه كنسولي.
مأمور كنسولي مي‌تواند – در شرايط خاص – با موافقت دولت پذيرنده وظايف كنسولي خود را خارج از حوزه كنسولي خود
انجام دهد.
ماده 7 – انجام وظايف كنسولي در قلمرو يك دولت ثالث
دولت فرستنده مي‌تواند پس از اعلام به دولتهاي ذينفع – پست كنسولي را كه در قلمرو دولت معيني تأسيس شده مأمور انجام وظايف كنسولي در قلمرو‌يك دولت ديگر نمايند. مگر آن كه يكي از دولتهاي ذينفع صريحاً با اين امر مخالفت نمايند.
ماده 8 – انجام وظايف كنسولي به نفع وظايف ثالث
با اعلام لازم به دولت پذيرنده – پست كنسولي دولت فرستنده مي‌تواند به نفع يك دولت ثالث وظايف كنسولي را در قلمرو دولت پذيرنده انجام دهد‌مگر آن كه دولت پذيرنده با اين امر مخالفت نمايد.
ماده 9 – طبقات رؤساي پستهاي كنسولي
1 – رؤساي پستهاي كنسولي به چهار طبقه زير تقسيم مي‌شوند.
الف – سركنسولها
ب – كنسولها
ج – كنسوليارها
د – نمايندگان كنسولي
2 – بند يك ماده حاضر به هيچ وجه حق هيچ يك از طرفهاي متعاهد را در تعيين و نام‌گذاري مأموران كنسولي – به استثناي رؤساي پستهاي كنسولي‌محدود نمي‌سازد.
ماده 10 – انتصاب و پذيرش رؤساي پستهاي كنسولي
1 – رؤساي پستهاي كنسولي از طرف دولت فرستنده منصوب و جهت انجام وظايف خود از طرف دولت پذيرنده – پذيرفته مي‌شوند.
2 – مشروط به مقررات كنوانسيون حاضر – نحوه انتصاب و پذيرش رييس پست كنسولي به ترتيب طبق قوانين و مقررات و عرف دولت فرستنده و‌دولت پذيرنده تعيين مي‌گردد.
ماده 11 – حكم مأموريت كنسولي يا اعلام انتصاب
1 – براي رييس پست كنسولي از طرف دولت فرستنده در مورد هر انتصاب حكم مأموريت يا سندي مشابه صادر مي‌شود كه مؤيد سمت او بوده و‌معمولاً حاوي نام و نام خانوادگي و طبقه و رتبه او و حوزه كنسولي و مقر پست كنسولي مي‌باشد.
2 – دولت فرستنده حكم مأموريت يا سند مشابه آن را از مجراي ديپلماتيك يا از هر طريق مناسب ديگر براي حكومت دولتي كه رييس پست كنسولي‌در سرزمين آن بايد انجام وظيفه كند ارسال خواهد داشت.
3 – در صورت موافقت دولت پذيرنده دولت فرستنده مي‌تواند به جاي حكم مأموريت يا سند مشابه آن – اعلاميه‌اي حاوي نكات مذكور در بند يك اين‌ماده به دولت پذيرنده ارسال دارد.
ماده 12 – روانامه
1 – رييس پست كنسولي – به موجب اجازه‌نامه‌اي كه از جانب دولت پذيرنده صادر و به هر شكل كه باشد روانامه ناميده مي‌شود براي انجام وظايف خود‌پذيرفته مي‌شود.
2 – دولتي كه از صدور روانامه خودداري مي‌نمايد ملزم به ارايه دلايل امتناع خود به دولت فرستنده – نمي‌باشد.
3 – مشروط به مقررات مواد 13 و 15 – رييس پست كنسولي نمي‌تواند قبل از دريافت روانامه شروع به انجام وظايف خود نمايد.
ماده 13 – پذيرش موقت رؤساي پستهاي كنسولي.
در انتظار صدور روانامه – رييس پست كنسولي مي‌تواند جهت انجام وظايف خود به طور موقت پذيرفته شود. در اين صورت مقررات كنوانسيون‌حاضر مجري خواهد بود.
ماده 14 – اعلام به مقامات حوزه كنسولي
به مجرد آن كه رييس پست كنسولي جهت انجام وظايف خود – حتي به طور موقت پذيرفته شود دولت پذيرنده موضوع را بلافاصله به اطلاع مقامات‌ذيصلاحيت حوزه كنسولي مربوط خواهد رسانيد.
بعلاوه دولت پذيرنده تدابير لازم به منظور اين كه رييس پست كنسولي به تواند وظايف محول را انجام داده و از مزاياي پيش‌بيني شده در مقررات‌كنوانسيون حاضر برخوردار گردد اتخاذ خواهد نمود.
ماده 15 – اجراي موقت وظايف و رييس پست كنسولي
1 – هرگاه رييس پست كنسولي قادر به انجام وظايف خود نبوده يا پست او بلا متصدي باشد ممكن است يك متصدي موقتاً به عنوان رييس پست‌كنسولي كفالت نمايد.
2 – نام و نام خانوادگي متصدي موقت پست كنسولي توسط مأموريت ديپلماتيك دولت فرستنده يا اگر دولت مزبور چنين مأموريتي نزد دولت پذيرنده‌نداشته باشد. توسط رييس پست كنسولي يا در صورتي كه قادر به انجام اين كار نباشد – به وسيله هر مقام صلاحيتدار دولت فرستنده به وزارت امور‌خارجه دولت پذيرنده يا مقامي كه از طرف آن وزارتخانه تعيين شده اعلام مي‌گردد. معمولاً اين اعلام قبلاً انجام مي‌شود.
دولت پذيرنده مي‌تواند پذيرش شخصي را به عنوان متصدي موقت پست كنسولي در صورتي كه شخص مزبور مأمور ديپلماتيك و يا مأمور كنسولي‌دولت فرستنده در دولت پذيرنده نباشد – منوط به رضايت خود نمايد.
3 – مقامات صلاحيتدار دولت پذيرنده متصدي موقت پست كنسولي را مورد مساعدت و حمايت خود قرار خواهند داد و در مدت تصدي مقررات اين‌كنوانسيون به همان نحو كه شامل حال رييس پست كنسولي مربوطه مي‌گردد در مورد او مجري خواهد بود. ليكن دولت پذيرنده ملزم به اعطاي‌تسهيلات و مزايا و مصونيتهايي كه برخورداري از آنها از طرف رييس پست كنسولي منوط به شرايطي است كه متصدي موقت پست كنسولي واجد‌شرايط نيست نخواهد بود.
4 – در صورتي كه يكي از اعضاي ديپلماتيك مأموريت ديپلماتيك دولت فرستنده نزد دولت پذيرنده – طبق شرايط پيش‌بيني شده در بند 1 اين ماده‌توسط دولت فرستنده به سمت متصدي موقت پست كنسولي برگزيده مي‌شود – مشروط به اين كه اين امر مورد اعتراض دولت پذيرنده واقع نشود -كماكان از مصونيتها و مزاياي ديپلماتي كه برخوردار خواهد بود.
ماده 16 – حق تقدم بين رؤساي پستهاي كنسولي
1 – تقدم رؤساي پستهاي كنسولي در هر طبقه به ترتيب تاريخ اعطاي روانامه خواهد بود.
2 – معذالك هرگاه رييس يك پست كنسولي پيش از دريافت روانامه براي انجام وظايف خود به طور موقت پذيرفته شود – حق تقدم او طبق تاريخ‌پذيرش موقت تعيين خواهد شد و اين حق بعد از اعطاي روانامه محفوظ خواهد ماند.
3 – ترتيب تقدم بين دو يا چند رييس پست كنسولي كه در يك تاريخ روانامه يا پذيرش موقت دريافت داشته‌اند طبق تاريخي كه حكم مأموريت اسناد‌مشابه يا اعلاميه انتصاب (مذكور در بند 3 ماده 11) به دولت پذيرنده تقديم شده – تعيين مي‌گردد.
4 – متصديان موقت پستهاي كنسولي از نظر تقدم بعد از عام رؤساي پستهاي كنسولي قرار مي‌گيرند ولي تقدم بين خود آنها طبق تاريخي خواهد بود كه‌در آن تاريخ بنابر اعلاميه‌اي كه به موجب بند 2 ماده 15 داده مي‌شود به عنوان متصدي موقت پست كنسولي مشغول انجام وظيفه شده‌اند.
5 – مأموران كنسولي افتخاري كه رياست پستهاي كنسولي را به عهده دارند در هر طبقه پس از رؤساي كاريري پستهاي كنسولي قرار مي‌گيرند و ترتيب‌تقدم آنها طبق مقررات بندهاي فوق خواهد بود.
6 – رؤساي پستهاي كنسولي بر مأموران كنسولي كه چنين مقامي را ندارند مقدم خواهند بود.
ماده 17 – انجام اعمال ديپلماتيك توسط مأموران كنسولي
1 – در قلمرو دولتي كه دولت فرستنده در آن مأموريت ديپلماتيك نداشته و مأموريت ديپلماتيك دولت ثالثي نيز نمايندگي آن را به عهده ندارد مأمور‌كنسولي مي‌تواند با رضايت دولت پذيرنده و بدون آن كه در وضع كنسولي اول تغييري حاصل شود به انجام اعمال ديپلماتيك مجاز گردد.
انجام اعمال ديپلماتيك توسط يك مأمور كنسولي به هيچ وجه حق تقاضاي استفاده از مزايا و مصونيتهاي ديپلماتيك را به او نمي‌دهد.
2 – مأمور كنسولي مي‌تواند – پس از اعلام به دولت پذيرنده – نمايندگي دولت فرستنده را در هر يك از سازمانهاي بين‌الدول عهده‌دار گردد در اين‌سمت مأمور حق برخورداري از مزايا و مصونيتهايي را كه به موجب عرف بين‌المللي يا به موجب موافقتنامه‌هاي بين‌المللي به چنين نماينده‌اي اعطا‌مي‌گردد – خواهد داشت.
ليكن در مورد انجام وظايف كنسولي توسط او – از مصونيت قضايي بيش از آن چه كه به موجب كنوانسيون حاضر مأمور كنسولي اعطاء مي‌شود -برخوردار نخواهد بود.
ماده 18 – انتصاب شخص واحدي از طرف دو يا چند دولت به عنوان مأمور كنسولي.
دو يا چند دولت مي‌توانند با رضايت دولت پذيرنده شخص واحدي را به عنوان مأمور كنسولي خود نزد دولت پذيرنده منصوب نمايند.
ماده 19 – انتصاب كاركنان كنسولي
1 – مشروط به رعايت مقررات مواد 20 و 22 و 23 دولت فرستنده در انتخاب كاركنان كنسولي آزاد است.
2 – دولت فرستنده در مهلت كافي نام و نام خانوادگي و طبقه و رتبه كليه مأموران كنسولي به جز رؤساي پست كنسولي را به دولت پذيرنده اعلام‌مي‌نمايد.
تا اين دولت به تواند در صورت تمايل – حقوقي را كه به موجب بند 3 ماده 23 به او اعطاء شده است – اعمال كند.
3 – در صورتي كه قوانين و مقررات دولت فرستنده ايجاب كند – اين دولت مي‌تواند جهت مأمور كنسولي كه رييس پست كنسولي نباشد – از دولت‌پذيرنده تقاضاي صدور روانامه نمايد.
4 – هرگاه قوانين و
