در اين زمان پيشگام بود. در طول جنگ جهاني دوم، مسافرت هوايي ميان قاره‌ها انجام شد.
قطار سريع‌السير براي نخستین بار در سال 1965 در ژاپن ساخته شد. در سال 1953 نخستين هواپيمايي که مسافران را جابهجا کرد هواپيماي دو موتور ملخ‌دار بود که 21 مسافر را حدود 305 کيلومتر جابهجا کرد. بوئينگ 747 در سال 1970، تعداد 500 مسافر را جابهجا کرد. هواپيماي کنکورد در سال 1976 آغاز به کار کرد که به دليل هزينه بالاي سوخت و سودآور نبودن و همچنين آلودگي صوتي کنار گذاشته شد.(خبرگزاری میراث آریا،1390)
2-2-8. نخستين‌هاي صنعت هتلداري
صنعت تأمین غذا 4 هزار سال پيش از ميلاد مسيح يعني در زمان امپراتوري رم شکل گرفت. در اين زمان فروشگاه‌هايي براي عرضه غذا و نوشابه وجود داشت. در سده 15 ميلادي نيز مهمان‌پذيرهايي که جنبه بازرگاني داشتند در اروپا ساخته شدند.
نخستين مهمان‌پذيرها به نام «تختخواب و صبحانه» در خانه‌هاي شخصي شکل گرفت. در آخرين سالهاي سده 17 و آغاز سده 18 ميلادي نيز نخستين هتل‌هاي امروزي ساخته شدند. در سالهاي پاياني سده 18 براي نخستین بار واژه رستوران به کار برده شد. در سالهاي پاياني دهه 1950 نيز هتل‌هاي بين‌المللي ساخته شدند. (خبرگزاری میراث آریا،1390)
2-2-9. تاریخچه فناوری اطلاعات و گردشگری مجازی
کاربرد فناوری اطلاعات در صنعت گردشگری از زمانی گسترش یافت که حمل و نقل هوایی توسعه پیدا کرد و به دنبال آن فناوری‌های نوین ارتباطی نیز شکل گرفتند.سابقه فعالیت بازارهای الکترونیک به دهه ۱۹۶۰ بر می‌گردد.زمانی که شرکت‌های هواپیمایی آمریکایی سیستم‌های نگهداری جا را با هدف اعمال کنترل‌های ترافیکی مرتبط با مسافران مورد استفاده قرار دارند بدین ترتیب سیستم‌های کامپیوتری برای ذخیره جا در صنعت هواپیمایی سبب تحولات گسترده و تعیین کننده در عرصه فعالیت‌های گردشگری شد.
در ایران نیز با پیشرفت صنعت هواپیمایی و با تاسیس هواپیمایی ملی ایران(هما) تأثیر فناوری‌های نوین در صنعت گردشگری نمود پیدا کرد.
گردشگری مجازی13 مقوله جالبی است که حداکثر دو دهه از پدید آمدن آن نمی‌گذرد. گردشگری مجازی ، حضور در سرزمین دیجیتالی وب ، و مشاهده داده های صوتی ، متنی و تصویری از دنیای فیزیکی پیرامون ما است . دور دنیا که در نوشته ژول‌ورن ، نویسنده شهیر فرانسوی ، در هشتاد روز امکان پذیر شد ، امروز با ابر متن‌های اینترنتی ، با یک کلیک امکان پذیر است. دور دنیا با یک کلیک ، آرزویی بود که امروزه از مرحله آرزو به حقیقتی غیر قابل انکار مبدل شده است. (شفیع زاده،1385،ص14)
2-2-10. تاریخچه روابط عمومي نوين در جهان
اصطلاح روابـط عمومي به مفهوم كنوني نخستين بـار در سال1897 در سالنامه يـك مؤسسه راه آهن آمريكا مطرح شد و فعاليت آن بـه شكل كنوني از زمانی آغاز شد كه مؤسسه هاي اقتصادي دولت‌ها افکار عمومی را در سرنوشت خود مؤثر دانسته و دریافتند كه فقط از طریق روابط عمومي است كه می‌توان اذهان عمومي را مجذوب كرده و به فعاليت خود رونق بخشند. در سال 1964 ميلادي فاينانشنال تايمز از(روابـط عمومي) به عنوان صنعتي بـزرگ نام بـرد .هم اكنون روابط عمومي به ویژه در رشته‌هایی مانند علوم اجتماعي و مديريـت مقام والايي كسب نموده و به عنوان يكي از شعب تخصصي علوم اجتماعي در دانشگاه‌ها تدريس می‌شود. هرچند روابط عمومي پيشينه اي به اندازه كل تاريخ دارد اما ابزارهايي كه در اين جهت مورد استفاده قرارگرفته شاهد تغيير و تحولاتی عميق بوده است .به خصوص بعد از جنگ جهاني اول تـوجه خاصي به روابط عمومي علمي شد و در سالهاي بـعد از جنگ دوم جهاني به اين اهميت افزوده شد .با نگاهي اجمالي بـه تاريخ روابط عمومي می‌توان گفت آغاز روابط عمومي بـه شكل سيستماتيك در سالهاي 1900 به بعد شكل گرفت .
مرحله اول از 1900 تا 1914 ميلادي بود و در این سال‌ها از يـك سو فساد مأموران مقامات دولتـي آمريكا موجب شد كه جامعه درصدد رسوايي آن‌ها بر آيد و از سوي ديـگر سازمان‌ها و مؤسسات تلاش می‌کردند با انتشار مطـالبي در روزنامه‌ها اعمال و اقدامات خود را در نـظرمردم بـا آب و تاب بيشتـري منعكس نمايند .
مرحله دوم به سال‌های 1918-1914 ميلادي بر می‌گردد ، در این سال‌ها دولت آمريكا درگير مسائل جنگ جهاني اول بـود وسعي می‌کرد تا مقاصد جنگی و خواست‌های خود را توسط روابـط عمومي مرتبط با مردم قرار دهد .
مرحـله سوم دوره تـكامل روابـط عمومي در آمريكا بـه شـمارمي رود و بـه سال‌های 1929 – 1918 برمي گردد . در ايـن سال‌ها مؤسسات صنعتي بـراي معرفي خود بـه انتشار مطالب وسيـع ، گسـترده و دامنه داري دست زدند زیرا براي آن‌ها در جنگ اول به اثبات رسيده بود كه ارائه مطالب درباره موضوعي خاص در صورتی كه از روي واقع بيني و بصيرت باشد افكار عمومي را تغيير داده و در جهت مثبت يا منفي سوق می‌دهد.
( ليوي لي )خبرنگار اقتصاد مطبوعات آمريكا نخستين كسي بـود كه دفتر روابط عمومـي را به شيوه نوين امروزي درشهر نيويورك در سال 1906 تاسيس كرد و از همین روبـه پـدر روابط عمومي در سراسر جهان معروف است و اصول تكنيكي را که امروزه كارشناسان روابط عمومي بـه كار می‌برند ابداع نمود و اعتماد داشت تبليغ و انتشار مطالب درباره شخص يـا سازماني در صورتي كـه با عمل صحيح تاييد و پشتيباني نشود بي فايده خواهد بود . (سایت انجمن روابط عمومی ایران، 1390)
2-2-11. تاریخچه روابط عمومی نوین در ایران
شيوه نـوين روابط عمومي در ايـران با ملي شدن صنعت نفت هـمزمان است ، سپـس وزارتخــانه ها و سازمان‌های زيادي به منظور نشر اخـبار و ارائه عملـكرد انجـام شده و ارتباط مردمـي و تسلط بر افکار عمومي و ايجاد ارتباط با رسانه هاي همگاني نياز خود را در اين زمينه احساس كرده و روابط عمومي را به شكل نخستين آن آغاز كردند.
نخستين روابط عمومي در ايران به طور رسـمي در مرداد ماه سال 1332 شمسي در شركت سابق نفت ايران آغاز به كار كرد و اولین گردانندگان آن دكتر نطقي استاد علوم ارتباطات و شاعر و نویسنده معاصر مرحوم ابوالقاسم حالت بودند كه بعداً استاد ابوالفضل مرعشي نيز به اين جمع پيوست .
در بسياري از سازمان‌ها و ادارات تا سال 1345 اداراتي به نام تبليغات و انتشارات و يا انتشارات و اطلاعات فعاليت می‌کردند كه از اين تاريخ به بعد نام اين ادارات به روابط عمومي تغییر کرد.در سـال 1345 مسئولان شركت ملي نفـت ايران ، موسسه مطبـوعاتي كيـهان ، دانشگاه تهران و وزارت اطلاعات و جهانگردي وقت به فكر تاسيـس يك مركز آموزش عالي براي رشته روابط عمومي افتادند .
اين مركز يك سال بعد افتتاح شد و بيش از صد نفر دانشجو از ميان فارغ‌التحصیلان دوره دبيـرستان را جهت تحصيل در دوره ليسانس روابط عمومي پذيرفت اين مركز در آغاز نام مؤسسه عالي مطبوعات و روابط عمومي را براي خود برگزيد .
اين مؤسسه پس از چندی نام ( مؤسسه علوم ارتباطات اجتماعي ) را به خود گرفت و بعدها به ( دانشكده علوم ارتباطات اجتماعي ) تغییر نام داد و تا سال 1358 به فعاليت مشغول بود . در طول 13 سال فعاليت اين دانشكده نزديك به هزار نفر موفق به اخذ مدرك ليسانس روابط عمومي از آن شدند . ( سایت انجمن روابط عمومی ایران ،1390)
تاریخچه اینترنت
اتحاد جماهیر شوروی آن زمان موشکی با نام اسپوتنیک14 را به فضا می‌فرستد و نشان می‌دهد دارای قدرتی است که می‌تواند شبکه‌های ارتباطی آمریکا را توسط موشک‌های بالستیک و دوربرد خود از بین ببرد. آمریکایی‌ها در پاسخگویی به این اقدام روس‌ها، موسسه پروژه‌های تحقیقی پیشرفته “ARPA” را به وجود آوردند. هدف از تاسیس چنین موسسه‌ای پژوهش و آزمایش برای پیدا کردن روشی بود که بتوان از طریق خطوط تلفنی، کامپیوترها را به هم مرتبط نمود. به طوری که چندین کاربر بتوانند از یک خط ارتباطی مشترک استفاده کنند. در اصل شبکه‌ای بسازند که در آن داده‌ها به صورت اتوماتیک بین مبادا و مقصد حتی در صورت از بین رفتن بخشی از مسیرها جابهجا و منتقل شوند. در اصل هدف “ARPA” ایجاد یک شبکه اینترنتی نبود و فقط یک اقدام احتیاطی در مقابل حمله احتمالی موشک‌های اتمی دوربرد بود.
هر چند اکثر دانش امروزی ما درباره شبکه به طور مستقیم از طرح آرپانت “ARPPA NET” گرفته شده است. شبکه‌ای که همچون یک تار عنکبوت باشد و هر کامپیوتر ان از مسیرهای مختلف بتواند با همتایان خود ارتباط داشته باشد و اگر یک یا چند کامپیوتر روی شبکه یا پیوند بین آن‌ها از کار بیافتند بقیه باز هم بتوانستند از مسیرهای تخریب نشده با هم ارتباط بر قرار کنند.
این ماجرا با وجودی که بخشی از حقایق به وجود آمدن اینترنت را بیان می‌کند اما نمی‌تواند تمام واقعیات مربوط به آن را تشریح کند. باید بگوییم افراد مختلفی در تشکیل اینترنت سهم داشته‌اند آقای باران15 یکی از مهم‌ترین آنهاست. آقای باران که در دوران جنگ سرد زندگی می‌کرد می‌دانست که شبکه سراسری تلفن آمریکا توانایی مقابله با حمله اتمی شوروی سابق را ندارد.
مثلاً اگر رییس جمهور وقت آمریکا حمله اتمی متقابل را دستور دهد، باید از یک شبکه تلفنی استفاده می‌کرد که قبلاً توسط روس‌ها منهدم شده بود. در نتیجه طرح یک سیستم مقاوم در مقابل حمله اتمی روس‌ها ریخته شد.آقای باران تشکیل و تکامل اینترنت را به ساخت یک کلیسا تشبیه کرد و معتقد بود، طی سال‌های اخیر هر کس سنگی به پایه‌ها و سنگ‌های قبلی بنا اضافه می‌کند و انجام هر کاری وابسته به کارهای انجام شده قبلی است. بنابراین نمی‌توان گفت، کدام بخش از کار مهم‌ترین بخش کار بوده است و در کل پیدایش اینترنت نتیجه کار و تلاش گروه کثیری از دانشمندان است. داستان پیدایش اینترنت با افسانه و واقعیت در هم آمیخته شده است.
در اوایل دهه ۶۰ میلادی آقای باران طی مقالاتی پایه کار اینترنت امروزی را ریخت. اطلاعات و داده‌ها به صورت قطعات و بسته‌های کوچک‌تری تقسیم و هر بسته با آدرسی که به آن اختصاص داده می‌شود به مقصد خاص خود فرستاده می‌شود. به این ترتیب بسته‌ها مانند نامه‌های پستی می‌توانند از هر مسیری به مقصد برسند. زیرا آن‌ها شامل آدرس فرستنده و گیرنده هستند و در مقصد بسته‌ها مجدداً یکپارچه می‌شوند و به صورت یک اطلاعات کامل درمی‌آیند.
آقای باران طی مقالاتی این‌چنینی ساختمان و ساختار اینترنت را پیش‌گویی کرد. او از کار سلول‌های مغزی انسان به عنوان الگو استفاده کرد، او معتقد بود: وقتی سلول‌های مغزی از بین بروند، شبکه عصبی از آن‌ها دیگر استفاده نمی‌کند و مسیر دیگری را در مغز انتخاب می‌کند. از دیدگاه وی این امکان وجود دارد که شبکه‌ای با تعداد زیادی اتصالات برای تکرار ایجاد شوند تا در صورت نابودی بخشی از آن، همچنان به صورت مجموعه‌ای به هم پیوسته کار کند. تا نیمه دهه ۶۰ میلادی کسی به نظرات او توجه ای نکرد. تا اینکه در سال ۱۹۶۵ نیروی هوایی آمریکا و«آزمایشگاه‌های بل» به نظرات او علاقه‌مند شدند و پنتاگون با سرمایه‌گذاری در طراحی و ساخت شبکه‌ای بر اساس نظریات او موافقت کرد.
ولی آقای باران بنا بر دلایلی حاضر با همکاری با نیروی هوایی آمریکا نشد. در این میان دانشمندی با نام تیلور16 وارد موسسه آرپا17 شد. او مستقیماً به آقای هرتسفلد رییس موسسه پیشنهاد کرد. آرپا هزینه ایجاد یک شبکه آزمایشی کوچک با حداقل چهار گره را تأمین کند که بودجه آن بالغ بر یک میلیون دلار می‌شد. با این پیشنهاد تیلور تجربه‌ای را آغاز کرد که منجر به پیدایش اینترنت امروزی شد. او موفق شد در سال ۱۹۶۶، دو کامپیوتر را در شرق و غرب آمریکا به هم متصل کند. با این اتصال انقلابی در نحوه صدور اطلاعات در دنیای ارتباطات رخ داد که نتیجه آن را امروز همگی شاهد هستیم. این شبکه به بسته‌هایی از داده‌ها که به وسیله کامپیوترهای مختلف ارسال می‌شدند اتکا داشت.
پس از آنکه آزمایش‌ها سودمندی آن‌را مشخص کردند سایر بخش‌های دولتی و دانشگاه‌ها پژوهشی تمایل خود را به وصل شدن به ان اعلام کردند . ارتباطات الکترونیکی به صورت روشی موثر برای دانشمندان و دیگران به منظور استفاده مشترک از داده‌ها در امد. در همان زمان که آرپانت در حال رشد
