خدمات
آموزشی
623.98
8076.94
آموزش عالی
497.88
اداری- نظامی
354.39
تجاری
247.8
ورزشی
465.27
بهداشت و درمان
256.55
فرهنگی مذهبی
306.55
فضای سبز
2624.22
باغات
687.03
تأسیسات و تجهیزات شهری
1382.77
جهانگردی و پذیرایی
56.52
کارگاهی و صنعتی
573.98
حمل‌ونقل
معابر
4596.19
576.63
حمل‌ونقل و انبارداری
80.44
غذا
استخر پرورش ماهی
4
4
منبع: مهندسین مشاور نقش‌جهان- پارس، 1390 : 47
میانگین سرانههای پيشنهادي در كشور ما كه از سوي وزارت كشور عنوان‌شده است عبارت است از:
سرانه كاربري مسكوني در ايران 40 مترمربع
سرانه راه و شبكه معابر 25 مترمربع
سرانه كاربري صنعتي در كشور ما بر اساس تقسیم‌بندی صنايع به سبك، كارگاهي، متوسط و بزرگ تعیین‌شده و به ترتيب 5/0 ،30 ،60 و100 مترمربع براي هر شاغل است
سرانه كاربري تجاري در کشور ما بين 2-4 مترمربع
سرانه كاربري آموزشي 7.25 مترمربع براي هر نفر
سرانه كاربري درماني- بهداشتي 62/1مترمربع براي هر نفر
سرانه كاربري اداري- انتظامي 5/5 مترمربع براي هر نفر (سازمان شهرداریهای کشور 1381: 20-28).
بر اساس ارقام به‌دست‌آمده از طرح بازنگری تفصیلی شهرستان اصفهان در سال 1390 ميانگين سرانه كاربريهای مختلف در این شهرستان عبارت است از:
سرانه كاربري مسكوني 34.85 مترمربع
سرانه كاربري راه و شبكه معابر 21.13 مترمربع
سرانه كاربري صنعتي 2.64مترمربع
سرانه كاربري تجاري 1.59 مترمربع
سرانه كاربري آموزشي 2.93 مترمربع
سرانه كاربري درماني – بهداشتي 0.50 مترمربع
سرانه كاربري اداري – انتظامي 1.12 مترمربع(شهرداری اصفهان،1390 : 14-17).
بر اساس سرانههای مطرح‌شده، نقشه شماره 4 نحوه استفاده از زمین را در بخشهای مختلف شهرستان اصفهان نمایش میدهد.
نقشه شماره 4: کاربری اراضی شهرستان اصفهان
فصل چهارم: تجزیه‌وتحلیل یافتهها
فصل چهارم:
تجزیه‌وتحلیل یافتهها
مقدمه:
به‌طور مسلم توسعه روزافزون و افسارگسیخته و بدون برنامهریزی اواخر قرن دوازدهم/ هجدهم و اوایل قرن چهاردهم/ بیستم پیامدهای بوم‌شناختی بیشتری بر جوامع تحمیل کرد، که خود باعث ارتقای آگاهی عمومی شد و جوامع خواستار توسعه برنامهریزی گشتند و پایدار شدند. بنابراین ازآنجاکه توسعه بدون برنامهریزی میسر و پایدار نخواهد بود، هرقدر برنامهریزی توسعه مبتنی بر واقعیات عینیتر و بالقوه طبیعی باشد، حصول اهداف تعیین‌شده آن امکان‌پذیرتر میگردد (ساسانپور،1390: 285). در حقیقت ارزیابی درصد ارائه اهمیت و دامنه آثار زیست‌محیطی، با شناخت کلیه ابعاد زیست‌محیطی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی یک جامعه است، پس اگر از ابتدا ملاحظات زیست‌محیطی در الگوها و برنامههای توسعه موردنظر قرار گیرند و تلفیقی بین سیاستهای زیست‌محیطی از طریق ارزیابی با برنامهریزی و طرحهای توسعه برقرار باشد، از بروز آثار زیان‌بار و نامطلوب جلوگیری خواهد شد و بدون تردید هرگونه سرمایه‌گذاری در حفظ محیط‌زیست و منابع زمینی در درازمدت مقرون‌به‌صرفه خواهد بود (شریعت و منوری، 1375: 7-8).
ارزیابی اثرات زیست‌محیطی58 عبارت است از یک جریان مطالعه مستند که به‌منظور پیش‌بینی زیست‌محیطی یک پروژه توسعهای به‌کاربرده میشود. این‌چنین ارزیابی بر مشکلات، تجاوزات و فشارهای واردشده بر منابع طبیعی که قابلیت استمرار پروژهای را تحت تأثیر قرار میدهد، متمرکزشده و همچنین چگونگی آسیب‌رسانی احتمالی، پروژه بر مردم یا معاش آن‌ها و سایر عرصههای توسعه را در بوته آزمایش قرار میدهد و با شناخت مشکلات، این روش به مشخص کردن توصیههای لازم برای کاهش معضلات و تشریح آلترناتیوها59 که به‌پیش برد متناسب پروژه محیط‌زیست آن خواهد انجامید میپردازد(ساجدی الماسی،1387 : 104 ). با پایدار شدن آثار زیان‌بار فعالیتهای بشری، جهت ایجاد سازگاری و تعادل بین فعالیتها و محیط‌زیست، ابزارها و روشهای مختلفی ابداع و مورداستفاده قرارگرفته است. ارزیابی اثرات زیست‌محیطی ازجمله روشهای بسیار کارآمدی است که با شناسایی محیط‌زیست و درک اهمیت آن، آثار بخشها یا فعالیتهای مختلف یک طرح بر اجزای محیط را بررسی و ارزیابی میکند و درنهایت با توجه به نتایج حاصل از آن راهکارهایی را برای ایجاد سازگاری بیشتر بیان میدارد. انجام ارزیابی اثرات زیست‌محیطی با تصویب قانون سیاست ملی محیط‌زیست آمریکا (NEPA ) به‌صورت مدون در جهان آغاز گردید (جعفری، لطفی جلال آبادی، 1383: 46 ).
روشهای ارزیابی پیامدهای زیست‌محیطی و بوم‌شناختی توسعه:
با تدوین روشهای ارزیابی در ایالت متحده آمریکا، تکامل آن به‌تدریج از دهه 1350/1970 آغاز شد و تاکنون کارشناسان کشورهای دیگر روشهای مختلفی را در این زمینه ارائه کردهاند. هدف از به‌کارگیری روشها یا متدلوژی ارزیابی، تجزیه‌وتحلیل یا تفسیر آسانتر نتایج حاصل از پیامد آثار توسعه بر محیط‌زیست است تا متخصصان، برنامهریزان شهری و تصمیم‌گیرندگان بتوانند در مورد رد یا قبول نظریات به‌راحتی اظهارنظر یا تصمیم‌گیری نمایند. لیکن باوجود تلاشهای بسیار و بحث و بررسیهایی که در نشستها و کنفرانسهای متعدد بین‌المللی صورت گرفته، هنوز روش واحدی که موردقبول همه کارشناسان باشد اتخاذ نشده است. ازاین‌رو، هنوز انواع روشهای مختلف تجزیه‌وتحلیل در ارزیابی طرحهای گوناگون به کار میرود. علت اصلی چنین ناهماهنگی در اتخاذ یک روش واحد، نوع طرحها، اندازه و پیچیدگی آن‌ها و محل جغرافیایی و تنوع محیطی است که روشها در آن‌ها اجرا می‌گردند (ساسانپور،1390 : 288-289 ).
بررسی سابقه انتخاب روشهای ارزیابی نشان میدهد که در ابتدا پنج روش اصلی مورداستفاده کارشناسان ارزیابی بوده است. این روشها عبارت‌اند از:
روش کارشناسی یا تخصصی ویژه60
