کند تا به صورتی ترجیحی نسبت به آن واکنش نشان دهد. (کریمی، 1379، به نقل از رضایی، 1381، ص90)
، -آلپورت29معتقد است که می توان در تعریف های ظاهرا متفاوت نگرش، فصل های مشترکی پیدا نمود. هرکدام از این تعریف ها به صورتی خصوصیت اصلی نگرش را آمادگی برای پاسخ دادن می دانند. نگرش به جای اینکه علنی و عملی باشد حالت درونی و آمادگی است. یعنی نگرش رفتار نیست بلکه پیش شرط رفتار است. نگرش ممکن است به صورت تمام درجات آمادگی از پنهانی ترین و مسکوت ترین عادات فراموش شده گرفته تا تنش ها و جنبشی که فعالانه تعیین کننده یک رشته رفتارهای در حال ظهور باشد. (کریمی، 1379)
گوردون آلپورت (1973) در بررسی خود درباره نگرش اشاره می کند که نگرش می تواند به عنوان یک گرایش و آمادگی برای پاسخ گویی مطلوب یا نا مطلوب نسبت به اشیاء، اشخاص و مفاهیم یا هر چیز ی تلقی می شود. بنا براین تعریف، فرض های زیر مهم است.
1-نگرش با رفتار رابطه دارد. شخص بر اساس نگرش خود نسبت به چیزی، این آمادگی را دارد که به گونهای خاص رفتار کند.
2-نگرش متغیر یک بعدی است که بستگی به احساس شخصی نسبت به موضوع دارد، آن احساس ناشی از التفات، علاقه و یا کشش و جاذبه است.
3-نگرش، احساس نهفته در فرد است. پیامدهای نگرش را می توان مشاهده کرد لیکن خود آن قابل
