اسکاي واکر ، شهر بازی کودکان ، پرواز با هواپيمای دو نفره ، مراكز خريد ، رستورانها ، غرفه هاي بوتيك لباس و صنايع دستي ، فرش ، لباسهاي چرم ، عكاسي ، آرايشگاه و سرانجام مركز تفريحي ساحل دريا را مي توان از ميان ديگر امكاناتي نام برد كه شما مي توانيد در آنها فضای دوستانه ، لذت بخش و شاد را تجربه کنید .
پروژه هاي مورد اقدام در آينده نزديك عبارتند از:
احداث برج .
شهربازي منحصر به فرد .(سایت اینترنتی)
2-3-2 مجتمع ساحلی مارینای دبی
این پروژه در منطقه ساحلی دبی قرار دارد که کل مجموعه تشکیل شده است از دو ساختمان بلند مرتبه یک سری خانه های دو طبقه دوبلکس که از نمای پر ارزش آب و محوطه ساحلی می باشد .
مجموعه سایت طوری طراحی شده که کلیه خانه های دوبلکس به دریا دید دارند و برای طبقات پایینی ساختمان های برج یک استخر رو باز در مرکز سایت در نظر گرفته شده که منظره زیبایی به وجود آورده است.
پارکینگ کل مجموعه در زیر زمین قرار دارد و در کنار سایت نیز فضای پارک اتومبیل در نظر گرفته شده است .
شکل 2-2 مجتمع ساحلی مارینای دبی
شکل 3-2 مجتمع ساحلی مارینای دبی
شکل4-2 مجتمع ساحلی مارینای دبی
شکل 5-2 مجتمع ساحلی مارینای دبی
2-3-3 مرکز فرهنگی ژان ماری تیجیبائو
در نومئا در کالدونیای جدید توسط رنزو پیانو در سال ۱۹۹۱ طراحی شد و در سال‌های ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۸ ساخته شد. پروژه ژان ماری با طبیعت مانوس است یعنی بدون حضور نور خورشید که لطافت ساختارهای چوبی را باز می تاباند و بدون صنوبر بلند و ستون مانند که معیاری برای ارتفاع پوسته‌های وسیع ساختمان محسوب می‌شود و بدون بادی که از میان این عناصر می‌وزد و انعطاف‌پذیری و استحکام چوب را یادآوری می‌کند، شناخت و درک کامل مکان و فضای خلق شده در این پروژه، غیرممکن می‌شود. پیانو در حقیقت شیوه سنتی ساختمان سازی کاناک را با خلاقیت بسیار با معماری مدرن جهانی ترکیب نموده است. این بنا با نمای محوری انحنادار ومنظم با ۲۵۰متر (۸۲۰ فوت) بلندی در سر ستیغ شامل ۱۰ کیس یا پاویلیون بزرگ همه با ابعاد مختلف است و بر اساس کلبه‌های معروف (گرند هات) سنتی کاناک طراحی شده‌اند.
ایده طراحی
طرح ساختمان در طول منطقه‌ای به مساحت ۵۵۰/۸ متر مربع از منطقه قدیمی گسترده شده تا ارتباطی میان مناظر طبیعی و ساختارهای بنا شده در سنت کاناک باشد. مردم مدتها از مناظر و چشم اندازهای طبیعی و زیستگاه کوه‌ها و دره‌ها دور شده بودند و هر طرحی که برای مرکز هنری پیشنهاد شد می‌بایست این دیدگاه را منعکس می سا خت. بنابر این هدف طراحی همانگونه که معمار پیانوبیان نمود ” ساختمانی بی نظیر برای خلق یک سمبل” بود. ” یک مرکز فرهنگی که به تمدن کاناک” اختصاص داده شود. “جایی که این تمدن به خارجی‌ها عرضه شود و در خاطرات انان ماندگار بماند و به نسلهای بعد انتقال یابد”.
رنزو پیانو بعد از گفتگو و مذاکرات بسیار و با همکاری آلبان بنسا و پاول وینسنت که مردم‌شناسان به نام و مشهور فرهنگ کاناک بودند مدل نهایی و طرح تکامل یافته‌ای در کارگاه ساختمانی مجهزی که به این کار تخصیص داده شده بود ارائه داد. هدف از این طرح رنزو پیانو به نمایش گذاشتن فرهنگ کاناک که در تمام منطقه نیوکالدونیا غالب است و نشان دهنده نیاز و علاقه شدید او به بازاندیشی و بر انگیختن فرهنگ انسانی به طور پیوسته و به شکل‌های مختلف است. هم چنین درپروژه مرکز فرهنگی تجیبائو که قراربود سمبل استقلال قوم کاناک باشد، طبیعتاً رجوع به سنت بومی پیش نیاز مهمی بود. این پروژه بیان کننده بینشی عمیق نسبت به امکانات و توانائی‌های معماری معاصر و چگونگی ترکیب آن با جزئیات و ریزه کاری‌های تمدن و فرهنگ بومی منطقه است. همچنین این پروژه قادر است علاوه بر تفکری گم شده در زمان، باززنده سازی اندیشه‌های کهن یک قوم برای ایجاد رابطه با محیط طبیعی اطرافش را نیز به خوبی به تصویر بکشاند.
آلبان بنسا کارشناس نژاد شناسی که مدتی بین کاناکها زندگی کرده بود به عنوان مشاور طراحی اطلاعات لازم از قبیل فرهنگ، نحوه زندگی و ساخت بناهای روستایی کاناک را برای رنزو پیانو شرح می‌دهد. در این جزیره ۵ منطقه مقدس برای کاناکها وجود دارد که از خلق، تجدید حیات می‌باشد.
• منطقه اول، اولین سنگ در میان دریاچه‌ای از نیلوفر قرار دارد، نام این سنگ ((دندان ما)) می‌باشد. که پس از زمین افتادن منجر به خلق مردم کاناک شده است.
• منطقه دوم، سنگ دوم در تراس‌های آبیاری شونده قرار دارد که در این محل کشاوزی به روش سنتی انجام می‌شود.
• منطقه سوم، محل سکونت باستانی کاناکها می‌باشد. در این محل دو عنصر برای ساخت کلبه وجود دارد یکی سنگ و دیگری درخت‌های بلند نارگیل.
• منطقه چهارم، جنگلی مقدس مختص روح و مرگ می‌باشد این محل منطقه ممنوعه است دروسط این جنگل که درخت بزرگ و سرسبزی به نام بانیان قرار دارد. آن درخت ریشه‌های خودرو دارد که این نکته را بیان می‌کند، پس از مرگ انسان به حیاتی دوباره می‌رسد و بدین ترتیب مرگی وجود نخواهد داشت.
• منطقه پنجم، تجدید حیات نام دارد. حفره‌ای در روی این سنگ قرار دارد که از درون حفره دیدی به سمت دریا داریم، تجسم می‌کند روحشان پس از مرگ این نگاه را دنبال می‌کنند و پس از عبور از این حفره به دنیایی که از آن زاده شدند برمی گردند.
شکل 6-2 مرکز فرهنگی ژان ماری تیجیبائو
طرح کلی
عنصر اصلی این روستاها، فضای باز و مشترک بین کلبه‌ها است، دیواری گیاهی برای مشخص نمودن حدود ملک می‌باشد، کلبه رئیس ده در مرکز روستا واقع شده و کلبه رئیس‌های کوچکتر در اطراف، کلبه مرکزی قرار دارند. طرح رنزو پیانو، در کل ده واحد یک شکل و با سه اندازه متفاوت که در مکانی بین دریا و مرداب که دارای پس زمینه جنگلی و کوهستانی می‌باشد. سه قطعه زمین در امتداد سراشیبی ملایم به سمت مرداب که پوشش گیاهی بکری دارد به سه نیمه روستا تقسیم شد. پیانو به جای مقابله با نیروی باد و خورشید از آنها به طور بهینه استفاده کرد.
این ساختمانها هم به نظر باستانی و قدیمی آیند و هم بسیار مدرن و آینده نگر. در این ۱۰ واحد، چهار واحد کوچک با قطر ۹ متر و ارتفاع ۱۸ متر، سه واحد متوسط با قطر ۸ متر و ارتفاع ۲۲ متر، سه واحد بزرک با قطر ۱۳٫۵ متر و ارتفاع ۲۸ متر.
حجم این ساختمانها مانند کلبه‌های کوچک به روز در آمده می‌باشد، به طوری که یادآور فرهنگ بومی کاناکها و کلبه هایشان می‌باشد. دراطراف هر کدام از این واحدها، دو ردیف عمودی رگه چوبی قرار دارد، ردیف داخلی وزن سقف را تحمل می‌کند و سمت بالا بلند شده و تا بیرون از سقف هم امتداد پیدا می‌کند. ردیف خارجی با انحنایی به سمت بالا رفته و اندازهٔ آن با توجه به قطر واحدها متفاوت است و ردیف خارجی ارتفاعش از ردیف داخلی بیشتر می‌باشد. این رگه‌های چوبی دارای شکل ۶ ضلعی هستند که دو به بالا به تدریج باریک تر می‌شوند. این ده ساختمان در برابر طوفان‌های موسمی به وسیله سرپوشی بر روی رگه‌های چوبی از جنس فولاد به پی پیچ و مهر شده‌اند. پنجره‌های ثابت و کرکره‌ای که بر روی صفحات چوبی سوراخ دار قرار دارند باعث ورود هوا به داخل ساختمان و تنظیم آن می‌شود
نما
این مجموعه کامل در حد ۲۵۰ متر در طول ستیغ بلند پنینسولا که دماغه‌ای به طرف جنوب شرقی اقیانوس آرام است با یک قرار گیری بسیار زیبای طبیعی کشیده شده است. این آرایش شامل ۱۰ واحد به نام کیس یا کلبه پاویلیون می‌باشد که در سه گروه یا دهکده قرار گرفته‌اند با یک کلبه بلند (برزگترین آن ۲۸ متر بلندی دارد) در هر دسته که نمایشگر کلبه سنتی سرپرست ورهبران کاناک می‌باشد. مسیر اصلی مرکز فرهنگی شامل تعدادی مسیرهای راه پیمائی سر پوشیده/ فضاهای سبز/ اطاقهای بیرونی و باغهایی است که توسط پاویلیونها و نیز ساختمان‌های کوچک اداری بهم وصل می‌شوند. ساختمانها ی اطراف محور اصلی یک محتوای سمبلیک یا نمادین کاناکها را دارد. تمام کلبه‌ها با سایزها و عملکردهای مختلف ولی با فرم یکپارچه از ساختارهای پوسته‌ای مانند در وضعیت عمودی تشکیل شده که شباهت به کلبه سنتی دهکده کاناک را دارد. این کلبه‌ها که در یک ردیف پشت سر هم در طول مسیر مستطیلی نظم یافته‌اند از انحنای ملایم و تدریجی پنینسولا تبعیت می‌کند. این مجموعه یک اثر کامل و بی همتای فرهنگی است که در مرکز فرهنگی هنری با استفاده از تکنولوژی چوب و چوب بادوام آیروکو ساخته شده است. تاثیر کلی آن شباهتش به یک مجموعه کامل متجانس و بی نظیر است. یک ساختار چوب ورقه‌ای که با معماری مهندسی در امیخته برای استفاده در هر زمان مناسب است. مرکز فرهنگی به عنوان “شاهکاری کامل و عمیقا تاثیر گذار” به عنوان مثالی عینی و زمینی از یک تعبیر جدید از مدرنیته” توصیف می‌شود. این نما از جهت بادهای غالب شرقی تاثیر می‌گیرد و ساختار آن به طور کلی به گونه‌ای ساخته شده که از باد بهرهٔ کامل بگیرد و نیز به گونه‌ای جهت یابی شده که نور خورشید و گرما ی جذب شده ان را کنترل نماید. سطح منحنی خارجی کلبه‌ها در تماس مستقیم با جهت موافق باد و دریای خروشان آرام است درحالیکه قسمت پشت به باد آن به قسمت مرداب آرام می‌باشد. نور خورشید ساختمان بنا را احاطه می‌کند و یک الگوی سایه را بطوردائم در طول لوور و بخش تخته‌های فلزی بدنه کیس می افکند.
شکل7-2 مرکز فرهنگی ژان ماری تیجیبائو
جنبه دیگر طراحی مربوط به مسیرهایی است که به کیس‌ها وصل می‌شود و این راه‌ها به گونه‌ای پوشش داده شده‌اند که بازدید کنندگان در منطقه به راحتی قدم می‌زنند و دما ی متوسط منطقه ۲۳- ۲۰ درجه سانتیگراد از ماه اپریل تا آگوست و ۲۷- ۲۵ درجه سانتیگراد از سپتامبر تا مارچ می‌باشد. طرف اصلی راه‌ها با دیوار پوشش داده نمی‌شود چون که مانع جریان هوا می‌شود و راهرو یا دالان را غیر قابل تحمل می‌کند. اگر چه جایی که راه‌ها به طرف نور مستقیم باز هستند لوور نصب شده‌است. چشم انداز نمای کیس در وسط کاج‌های جزیره نورفولک است که به بلندی کیس‌ها می‌باشد. درختان کوچکتر در منطقه نزدیک بخش‌های اصلی کوچکتر غرس شده‌اند. این نما یک چشم اندازبومی گیاهی ارائه می‌کند :در باغ خوراک ملانزی گیاه تارو که بومی گرمسیری است و نیز سیب زمینی هندی که بومی حاره و استوا است پرورش داده می‌شود. راههایی که به طرف گریت هوس می‌روند با درختان کاج مطبق و کاج ستونی و درخت نارگیل تزیین شده‌اند.
مصالح ساخت
مصالح بکار برده شده در این ساختمان چوب لایه لایه ایروکو و چوب طبیعی، بتن، مرجان (بسد)، قالب‌های آلومینیومی، پانل‌های شیشه‌ای، پوست درخت و فولاد ضدزنگ است. جنس رگه‌های چوبی این بنا از چوب ایروکو می‌باشد. این چوب بسیار محکم است و مقاومت بالایی در مقابل موریانه‌ها، حشرات، قارچ‌ها و کپک‌ها دارند و احتیاجی به رنگ و روغن ندارد و به رنگ خاکستری نقره‌ای که شبیه فولاد گالوانیزه است، می‌باشد. این تیرهای چوبی استفاده شده در تمامی بنا از کشور آفریقاکه متعلق به مناطق گرمسیر آفریقا تانزانیا –سیرالئوناست، وارد شده است. تمامی قاب‌های این صندوقچه‌ها در فرانسه بصورت پیش ساخته ساخته شده و سپس در سایت برپا شده است.
به قسمت خارجی کلبه‌ها نمای قدیمی داده شده در حالی که قسمت داخلی آنها فضای مستطیلی یا راست گوشه دارند و تمام مشخصات سازگاری تکنولوژی مدرن در آن دیده می‌شود. فضای داخلی کلبه بدون در نظر گرفتن ستون مرکزی به دست آمده و از طرح کلبه‌های سنتی کاناک دور شده است. در طراحی دایره وار بدنه کلبه‌ها نسبت ارتفاع به قطر کاهش پیدا کرده که این باعث فضای بیشتر و نیز تهویه فعال می‌شود. این موضوع با تست‌های تونل باد تایید شده است. کیس‌ها شیارها یا میله‌ها ی محدب بزرگی دارد که از تخته‌های باریک چوب و اتصالات فولاد ساخته شده‌اند و به عنوان وسیله کنترل آب و هوا عمل می‌کنند. شیارها ی خارجی مجموعه‌ای از تخته‌های باریکی است که به شیارهای عمودی مستقیمی متصل شده‌اند و با یکدیگر تشکیل قسمتی از ساختار را می‌دهند. میله‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که به نظر می‌رسد تکه‌ها به هم بافته شده‌اند .case سقف از صفحات آلومینیم چین داده ساخته شده و سیستم سقف مضاعف دارد که کمک به نمایش سایه‌ها
