است.
2/ شناخت اهداف و استراتژی های موجود در سازمان .
3/ تجزیه و تحلیل شرایط محیطی سازمان : مبنایی به دست می دهد که بوسیله آن بتوان کمبودها و عوامل لازم برای تحقق اهداف آینده را مشخص نمود.
4/ تجزیه وتحلیل منابع و امکانات سازمان
5/ شناخت وضع موجود سازمان
6/ تعیین تغییرات مورد لزوم در استراتژی ها: این امکان برای برنامه ریزان وجود دارد که فاصله بین اهداف و استراتژی های آینده را دریابند و ضرورت انجام تغییرات و اقدام های لازم را پیش بینی کنند.
7/ تصمیم گیری در مورد استراتژی مطلوب :تعیین استراتژیهای ممکن ، ارزیابی هر یک از آنها و نهایتا انتخاب اصلح از میان آنها است.
8/ اجرای استراتژی جدید : انجام تحقیقات راهنما و اجرای آزمایشی در کوتاه مدت و نمونه ای از استراتژی در این مرحله ، بسیار کارساز است.
9/ کنترل و سنجش استراتژی جدید در عمل ( رفیع زاده بقرآباد و دیگران،1387: 94) .
16-2-2- مدلهای برنامه‌ريزي استراتژيک
از نظر مک نامارا 100هیچ نسخه‌ی یکسان و کاملی برای برنامه‌ريزي استراتژيك برای تمام سازمانها وجود ندارد و هر سازمان بر اساس طبیعت کار خود مدلی را انتخاب نموده و با ایجاد اصطلاحاتی در آن، آنرا به عنوان فرایند برنامه‌ريزي استراتژيك خود به کار می‌برد. در زیر مدلهای برنامه‌ريزي استراتژيك ارایه می‌شود(طیبی و ملکی، 1382).
1) مدل برنامه‌ريزي استراتژيك استونر و فریمن101
نه مرحله:
مرحله 1) تعیین هدف
مرحله 2) شناسایی استراتژی و هدفهای کنونی
مرحله 3) تحلیل محیط
مرحله 4) تحلیل منابع
مرحله 5) شناسایی فرصتهای استراتژیک و تهدیدها
مرحله 6) تعیین میزان تغییرات استراتژیک
مرحله 7) تصمیم‌گیری استراتژیک
مرحله 8) اجرای استراتژیک
مرحله 9) اندازه‌گیری و کنترل پیشرفت(طیبی، ملکی، 1382).
2) مدل برایسون: 8 مرحله
1) آغاز فراگرد برنامه‌ريزي استراتژيك و حصول توافق درباره آن
2) تعیین و شناسایی دستورهای سازمانی
3) روشن ساختن رسالت و ارزش‌های سازمانی
4) ارزیابی محیط خارجی: فرصتها و تهدیدها
5) ارزیابی محیط داخلی: نقاط قوت و ضعف
6) شناسایی مسائل استراتژیک که سازمان با آنها مواجه است
7) تنظیم استراتژی‌هایی برای مدیریت مسائل استراتژیک
8) برقراری دیدگاه سازمانی کارساز آینده
این هشت مرحله باید به اجرا، نتیجه‌گیری و ارزیابی عملکرد منتهی گردد(همان).
توافق مقدماتی
(تصمیم برای برنامه‌ریزی استراتژیک)
اجرا اقدام‌ها نتایج
شکل 2- 8- مدل برنامه ریزی برایسون، ]طیبی،ملکی:82[
مدل وایتمن102:
بر اساس مدل مذکور برنامه‌ريزي استراتژيك از دو فاز مستقل برنامه‌ریزی و اجرا تشکیل می‌شود در مرحله برنامه‌ریزی، عوامل داخلی و خارجی سازمان برای شناسایی وضعیت فعلی و طراحی وضعیت مطلوب مورد ممیزی و بررسی قرار می‌گیرند. بدیهی است که شرایط مطلوب دارای گزینه‌هایی است که مشخص کردن گزینه‌ها و انتخاب مناسب‌ترین گزینه گام بعدی در مرحله برنامه‌ریزی است. این مرحله با تدوین برنامه اجرایی و عملیاتی خاتمه می‌یابد. سپس اجرا و پیگیری برنامه‌ها و اقدام اصلاحی ادامه می‌یابد.
مرحله برنامه‌ریزی
مرحله اجرا
