است که دانش‌آموزانی که ظرفیت و توان تنظیم هیجان مناسب را ندارند، در معرض خطرات متعدد قرار می‌گیرند که از آن جمله عدم توانایی دنبال کردن اهداف آموزشی و تقاضاهای محیطی می‌باشد. این دانش‌آموزان موفقیت تحصیلی کمی داشته و دچار اختلالات یادگیری می‌باشند (پرز138، 2004).
پیشینه‌ی پژوهشی مربوط به تاب‌آوری نشانگر آن است که مهارت‌های مقابلهای و مولفه‌های آن یکی از عوامل مهم تشکیل دهنده تاب‌آوری است. در پژوهش‌های متعددی مشخص شده است که مهارت‌های مقابلهای نقش موثری در افزایش تاب‌آوری دارد (جعفری و همکاران، 1388). از سوی دیگر، تاب‌آوری، مقابله‌ی مطلوب و مؤثر را در فرد افزایش داده، جهت‌گیری فرد را به زندگی مثبت کرده و در نتیجه، رضایت از زندگی را افزایش می‌دهد (ابوالقاسمی، 1390).
نتایج پژوهش درباره‌ی “اثر بخشی آموزش مهارت‌های مقابلهای در پیشگیری از عود و افزایش تاب‌آوری در افراد وابسته به مواد” که توسط جعفری و همکاران (1388)، انجام شد، حاکی از آن است که آموزش مهارت‌های مقابلهای در پیشگیری از عود و نیز افزایش تاب‌آوری در افراد وابسته به مصرف مواد موثر بوده است. رویکردهای درمانی مبتنی بر مدل پیشگیری از عود مارلات139، بر مهارت‌های مقابلهای و عوامل درون فردی و بین فردی از قبیل کنترل محرک، مقابله
