اضطراب را شامل میشود و جنبههای مختلف آن نیز به شکل شناختها و عواطف است. وین هوون102 (1997)، اعتقاد دارد: شادکامی عبارت است از مقدار ارزش مثبتی که یک فرد برای خود قائل است.
در مطالعات گوناگون افراد شاد را با ویژگیهای زیر تعریف میکنند:
اول آنکه از عزت نفس و احترام به خود بالایی برخوردارند و خودشان را دوست دارند. این افراد به اخلاقیات توجه بسیار دارند و عقلانی رفتار میکنند (ژانوف-بولمن103، 1989).
دوم آن که این افراد احساس کنترل شخصی بیشتری دارند و در انجام امور به تواناییهایشان بیشتر از ناتواناییهایشان می اندیشند ( لارسن،104 1989).
سوم آنکه افراد شاد، خوشبین هستند و بیشتر از افراد بدبین احساس شادی دارند (سلیگمن، 1991).
چهارم آنکه افراد شاد برونگرا هستند و در ارتباط و همکاری با دیگران توانمندند. افراد شاد در مقایسه با افراد ناشاد، چه در تنهایی و چه در حضور دیگران، احساس شادی میکنند (دینر، سندویک، پاوت و فوجیتا105، 1992).
شوارز و استراک106 (1991) معتقدند که افراد شادکام، کسانی هستند که در پردازش اطلاعات در جهت خوشبینی و خوشحالی سوگیری دارند؛ یعنی اطلاعات را طوری پردازش و تفسیر میکنند که به شادمانی آنها منجر شود. دینر و لوکاس107 (2000)، فرد شادکام را فردی زندهدل، سالم، فرهیخته،
