روزمره، كاهش مشاركت رسمي و غيررسمي در فعاليتهاي اجتماعي، قطع روابط و مبادلات نامتقارن گرم، احساس تنهايي، عجز و يأس كه از عارضههاي انزواي اجتماعي هستند (چلبی و امیرکافی، 1383).
پژوهشگران نشان دادهاند، سطح بالای حرمت خود به شدت با شادی و رضایت از زندگی و سطح پایین حرمت خود با افسردگی، اضطراب و پرخاشگری مرتبط است ( مرک144، 1995، 2006).
افرادي که عزت نفس بالایی دارند، روي شایستگی هاي مثبت خود تمرکز میکنند و در تعبیر و تفسیر رویدادها و واکنش به آنها به گونه اي عمل میکنند که احساس مثبت خود ارزشی را در خود حفظ کنند (کرنیس145، 2006) و به طور طبیعی احساس خودارزشی و شایستگی منجر به تجربه عواطف و احساسات مثبت در آنان خواهد شد. به بیان واضح تر افراد با عزت نفس بالا از راهبردهاي خودتنظیمی سازگارانه و پاسخهاي مؤثرتري در موقعیتهاي مختلف استفاده میکنند که این شیوهی برخورد، شادکامی آنان را در بر دارد (اورسان و جاست146، 2007). اویشی147 و دینر (2001) هم عزت نفس و هماهنگی اجتماعی را به عنوان پیش بینی کنندههای شادکامی، بررسی کردند.
اسمیت و راکیلیف148 (1999) در پژوهشی، ارتباط بین احساس کنترل در مدرسه را با میزان شادکامی دانشآموزان بررسی کردند. نتایج اینگونه بود که دانشآموزانی که امکان همکاری و دخالت در
