
میباشد. با این بیان که: در صورتی که افشاء اختراع طرف مدت شش ماه قبل از تاریخ تقاضا یا در موارد مقتضی قبل از تاریخ حق تقدم اختراع صورت گرفته باشد مانع ثبت نخواهد بود.
در نگاه اول به نظر میرسد که مهلت ارفاقی صرفاً برای افشاء اختراع، شش ماه قبل از تقاضای ثبت اختراع میباشد و افشاء نیز صرفاً شامل انتشار کتبی یا شفاهی اختراع میباشد و شامل استفادة عملی یا بهرهبرداری نمیشود لکن با توجه به تعریف ارائه شده در خصوص افشاء که شامل استفادة عملی یا هر طریق دیگر میباشد لذا افشاء ذکر شده در این بند شامل بهرهبرداری، ساخت، عرضه برای عموم نیز میباشد.
نظر فوق را طرح اولیه تقدیمی به مجلس شورای اسلامی تأیید میکند در بند 3 مادة 4 طرح اولیه آمده است: هر گاه افشاء اختراع ظرف مدت دوازده ماه قبل از تاریخ تقاضا یا در موارد مقتضی قبل از تاریخ حق تقدم اختراع صورت گرفته باشد و این کار به دلیل یا در نتیجه اعمالی باشد که توسط متقاضی یا ذی حق قبلی او یا در نتیجه سوء استفاده توسط اشخاص ثالث در رابطه با متقاضی یا ذی حق قبلی او انجام شده باشد، افشای اختراع برای عموم به مفهوم جزء (2) این بند محسوب نمیشود.92
مطلب فوق صریحاً عنوان نمود که اگر افشاء در نتیجه سوء استفاده توسط اشخاص ثالث در رابطه با متقاضی یا ذی حق قبلی او انجام شده باشد مانع ثبت نخواهد بود.
نکتة دیگری که فوریت را قید ثبت اختراع قرار نمیدهد این است که مهلت ارفاقی اثر قهقهرائی دارد و 6 ماه قبل از ثبت قید شده است نه 6 ماه بعد از ایجاد اختراع، گفته نشده که ذی حق یا مخترع 6 ماه پس از ایجاد و دستیابی به اختراع میبایست نسبت به ثبت آن اقدام نماید و افشاء در این فرجه مانع ثبت نمیشود بلکه گفته شده است که اگر افشاء 6 ماه قبل از تقاضای ثبت اختراع باشد مانع ثبت نخواهد بود این کلام دلالت میکند با حصول شرایط ماهوی، اختراع باید ثبت شود فوریت در ثبت، اختراع و صدور گواهی نمیباشد. بنابر مطالب فوق اگر نقض 6 ماه قبل از تقاضای ثبت حق اختراع صورت گرفته باشد مانع ثبت اختراع نخواهد بود.
بنابراین بعد از نقض اختراع مخترع میتواند نسبت به ثبت اختراع، صدور گواهی اختراع اقدام نماید. مگر اینکه بیشتر از 6 ماه از تاریخ نقض سپری شده باشد. در این صورت مخترع نمیتواند از مهلت ارفاقی استفاده نماید.
سؤال بعدی که مطرح میشود این است که آیا استفادة قبلی ناقض مطابق بند ج مادة 15 قانون ثبت اختراعات، علایم تجاری و طرحهای صنعتی سال 86 از جمله مستثنیات حق اختراع میباشد یا خیر؟
مطابق بند 4 قسمت ج مادة 15 قانون ثبت اختراعات، علایم تجاری و طرحهای صنعتی سال 1386 حقوق ناشی از گواهینامه اختراع شامل موارد زیر نمیشود «بهرهبرداری توسط هر شخصی که با حسن نیت قبل از تقاضای ثبت اختراع یا در مواقعی که حق تقدم تقاضا شده است، قبل از تاریخ تقاضای حق تقدم همان اختراع، از اختراع استفاده میکرده یا اقدامات جدی و مؤثری جهت آماده شدن برای استفاده از آن در ایران به عمل میآورده است».
آنچه اهمیت دارد این است که طریق دستیابی به اختراع قید نشده است صرفاً قید میکند که شخص باید با حسن نیت باشد. اگر با سوءنیت به اختراع دست پیدا نموده باشد حق تقدم برای وی قائل نمیشوند و دارندة گواهی اختراع میتواند نسبت به منع شخص اقدام نماید.
سوءنیت با حسن نیت تفاوت آشکار و عمیقی دارد. سوءنیت از جمله عناصر جهت مجازات متهم میباشد نقطه مقابل حسن نیت، سوء نیت نمیباشد امکان دارد فردی در ارتکاب عملی حسن نیت نداشته باشد در حالیکه سوءنیت نیز نداشته باشد.
سوءنیت عبارت است از قصد نتیجه مجرمانه یعنی شعور مجرم حین ارتکاب جرم بر اینکه کاری خلاف صورت میدهد.93
حسن نیت: اعتقاد فاعل به صحت فعل خود میباشد.
حسب تعریفهای فوق امکان دارد فاعلی هنگام ارتکاب سوءنیت نداشته باشد در مقابل حسن نیت نیز نداشته باشد شرط بهرهمندی از استثناء مقرر در بند 4 قسمت ج مادة 15 قانون ثبت اختراعات، علایم تجاری و طرحهای صنعتی سال 86 حسن نیت بهرهبرداری از اختراع میباشد.
حسن نیت در حقیقت نتیجهای است که مرتکب به آن میرسد و اعتقاد به ذی حق بودن در استفاده از اختراع را دارد.
تصرف با حسن نیت متصرف در عین مال غیر، عبارت است از تصرف مالکانه در عین مال غیر، به استناد وقوع یکیک از وجوه ناقله (عقد یا ارث یا وصیت) در حالی که متصرف در حین تصرف علم عادی به صحت تصرف خود داشته باشد.94
هنگامی که بهرهبردار اقدام به بهرهبرداری از اختراع میکند علم به صحت عمل خود داشته باشد والا امکان بهرهمنندی از چنین استثنائی را نخواهد داشت. نظر به اینکه جهت احراز حسن نیت میبایست شخص خود اختراع را به وجود اورده باشد و یا اینکه به طریق صحیح اجازه بهرهبرداری از آن را به دست آورده باشد شاید یکی از فلسفههای ذکر حق تقدم به عنوان استثناء این باشد که امکان دارد دو نفر در یک زمان به یک اختراع دست پیدا نموده باشند و هر یک مستقلاً اختراع را ایجاد کرده باشند و چون شخصی که زودتر مبادرت به ثبت میکند گواهی حق اختراع تحصیل میکند بنابراین قانونگذار این استثناء را ذکر گردد تا مخترع واقعی که حسن نیت نیز داشته است از حق اختراع محروم نشود.
همچنین امکان دارد که اختراع توسط شخص نقض شده باشد و به بهرهبردار منتقل شده باشد بهرهبردار امکان اطلاع از نقض را نداشته در دستیابی به اختراع مانند یک انسان متعارف رفتار نموده باشد به نظر میرسد در این صورت نیز استثناء شامل شود و همچنین در موردی که با احراز اعراض مخترع، شخص اقدام به بهرهبرداری از اختراع مینماید.
در موردی که فرد آگاهی دارد اختراع توسط وی ایجاد نشده و به طریق صحیح نیز به آن دست نیافته است نمیتوانند به بهرهبرداری خویش قبل از ثبت استناد نماید و از استثناء بهرهمند شود. دارندة حق اختراع میتواند پس از ثبت نسبت به منع ناقض و مطالبه خسارت از وی اقدام نماید هر چند تعقیب کیفری در این خصوص بعید به نظر میرسد.
به عنایت به مطالب پیش گفته خلاصه بحث این است که در مهلت ارفاقی 6 ماهه پس از نقض، مخترع میتواند نسبت به ثبت حق اختراع اقدام نماید و از حقوق ناشی از گواهی حق اختراع بهرهمند شود و ناقض نیز به علت فقدان حسن نیت نمیتواند از استثناء مقرر در بند 4 قسمت ج ماده 15 قانون ثبت اختراعات، علایم تجاری و طرحهای صنعتی سال 1386 بهرهمند شود.
بحث بعدی که مطرح میشود این است که پس از احراز اعراض مخترع، آیا مخترع میتواند نسبت به ثبت اختراع اقدام نماید آیا این اعراض قابل رجوع میباشد یا خیر؟ آیا به صرف اعراض اختراع جزء اموال عمومی و مباح میباشد که همه اختیار دسترسی به آن را دارند یا خیر؟
جهت عدم امکان ثبت احراز اعراض کافی است یا اینکه میبایست علاوه بر اعراض، اختراع افشاء شود تا امکان ثبت آن وجود نداشته باشد.
و سؤال بعدی اینکه بعد از احراز اعراض آیا اشخاص دیگر میتوانند با استفاده از قواعد عام در مقام حیازت اموال مباح نسبت به تقاضای ثبت آن اقدام نمایند یا خیر؟ پاسخگویی به سؤالات فوق مجال علی حده میطلبد که از حوصله بحث خارج است.
بند پنجم: مسئولیت ثبت اختراع دیگری به نام خود
در بحثهای سابق در خصوص نقض حق اختراع گفتگو شد. فرض بر این بود که مخترع اقدام به ثبت اختراع و تحصیل گواهی موضوع آن مینماید. حقوق اعطای به دارندة حق اختراع به نحو انحصاری میباشد و اگر کسی بودن اجازة دارندة حق اختراع اقدام به بهرهبرداری از آن نماید تحت دعوای نقض قابل تعقیب خواهد بود.
کسی که اختراع انجام میدهد حق ثبت آن را دارد و حقوق شناسایی شده در قانون برای حق اختراع به مخترع تعلق دارد کند.
مادة 16 قانون اختراعات تصریح به حضور شخص مخترع یا نمایندة وی جهت ثبت اختراع را دارد. امکان دارد که مالک اختراع با مخترع متفاوت باشد مالک اختراع شخصی باشد و مخترع شخص دیگری و این فرض در صورت انتقال اختراع توسط مخترع یا در خصوص اختراع ناشی از استخدام یا قرارداد قابل پیشبینی است. مادة 38 آئیننامه قانون ثبت اختراعات، علایم تجاری و طرحهای صنعتی در بند 3 و 4 امکان این امر را پیشبینی نموده است.
بنابر مطلب فوق شخص مخترع میبایست اظهارنامه ثبت اختراع را تقدیم ادارة مالکیت صنعتی نماید و یا اینکه اختراع ناشی از قرارداد یا استخدام باشد در این صورت ضمن ثبت نام مخترع گواهی به نام کارفرما صادر میشود.
فرضی که در پیش میآید این است که فردی مخترع نباشد و از طرف مخترع مأذون نیز نباشد بدون حق درخواست ثبت حق اختراع را نموده باشد. در این صورت مطابق مادة 18 قانون ثبت اختراعات، علایم تجاری و طرحهای صنعتی مصوب 1386 ذی نفع میتواند از دادگاه درخواست ابطال گواهی اختراع را نماید. دادگاه موضوع را بررسی مینماید در صورت اثبات صحت ادعای ذی نفع حکم به ابطال گواهی حق اختراع صادر میکند. اقدام فرد به ثبت اختراع دیگری به نام خود غیرقانونی است و ابطال میشود این اقدام مطابق تعریف ارائه شده در خصوص نقض حق اختراع، جرم نقض محسوب نمیشود. به علت اینکه جرم نقض به اقداماتی که منجر به بهرهبرداری از حق اختراع میشد اطلاق میگردید این اقدام اظهار خلاف واقع یک امر در مرجع رسمی میباشد. مطابق مادة 109 قانون ثبت، ثبث ملک دیگری به نام خود در ادارة ثبت اسناد و املاک جرم میباشد لکن در این خصوص جرم انگاری نگردیده و ضمانت اجرای کیفری برای آن مقرر نشده است. احتمال دارد تحت عنوان جعل قابل پیگرد باشد و مطابق مادة 532 قانون مجازات اسلامی این اقدام جرم و قابل پیگرد خواهد بود. مخترع یا مأذون از جانب وی میتواند ضمن درخواست ابطال گواهی اختراع مطالبه خسارت نیز بنماید هر چند در خصوص حقوق مادی ناشی از اختراع گفته شد که حمایت از آن نیاز به ثبت حق اختراع دارد لکن در خصوص ثبت اختراع دیگری به نام خود چون یک جرم عمومی میباشد و تحت عنوان جعل قابل پیگیرد است و خارج از حیطه قانون اختراعات و قواعد خاص آن است لذا امکان شکایت و طرح دعوی متوقف بر ثبت حق اختراع نخواهد بود.
گفتار سوم: نقض حق معنوی ناشی از گواهی اختراع
درج نام مخترع در ورقة اختراع حقوق معنوی مخترع95 است که در معاهدات بینالمللی و در قانون ملی غالب کشورها به رسمیت شناخته شدهاست مطابق مادة 4 ثاثلث کنوانسیون پاریس، مخترع این حق را دارد که نامش به عنوان مخترع در گواهی اختراع ذکر شود. براساس بند (7) مادة 6 آیین نامه اجرایی قانون ثبت اختراعات، علایم تجاری و طرحهای صنعتی مصوب 1386، نام مخترع در گواهینامه اختراع قید میشود مگر اینکه کتباً از ادارة مالکیت صنعتی درخواست کند که نامش ذکر نشود.
عدهای از حقوقدانان با توجه به اینکه حق معنوی را در حقوق فرانسه (Droit moral) نامیدهاند، اینگونه حقوق را حقوق اخلاقی نامگذاری کردهاند. نظر به اینکه کلمه moral در زبان فرانسه منحصراً به معنای اخلاق استعمال نشده بلکه به معنای روحی و معنوی نیز در برابر مادیات استعمال میگردد، لذا حقوق معنوی شاید گویاتر از حقوق اخلاقی باشد.96
مطابق بند هـ مادة 5 قانون اختراعات مصوب 1386 «در صورتی که اختراع ناشی از استخدام یا قرارداد باشد، حقوق مادی آن متعلق به کارفرما خواهد بود، مگر آنکه خلاف آن در قرارداد شرط شده باشد.» از مفهوم مخالف این ماده به درستی فهمیده میشود که حقوق معنوی حق اختراع قابل انتقال نیست و متعلق به مخترع میباشد این حق به شخصیت، شرافت و اشتهار مخترع بستگی دارد و قابل انتقال به غیر نمیباشد. و قابل تقویم به پول نبوده و مقید به دورة زمانی خاص نیست.97
برخلاف حق مادی که شناسایی و بهرهبرداری از آن متوقف به ثبت حق اختراع میباشد حق معنوی نیازی به ثبت ندارد. اگر مخترع به هر روشی میتواند تعلق اختراع به خود را ثابت کند محاکم موظف به حمایت از آن خواهند بود منشأ تقاضای ابطال گواهی حق اختراع که توسط دیگری ثبت میشود مطابق مادة 18 قانون ثبت اختراعات، علایم تجاری و طرحهای صنعتی مصوب 1386 حق مادی مخترع نمیباشد برای اینکه
